بدعت 2 مطلب

برداشت غلط وهّابیّت از مفهوم بدعت

وهابیون چه برداشتى از واژه بدعت دارند؟

وهّابیها ابتدا با همه مظاهر پیشرفت مخالفت کردند اما سرانجام تسلیم این مظاهر شدند. سپس تنها با بدعت هایى که از نظر آنان رنگ مذهبى داشت به مخالفت برخاستند مانند بناى بر قبور، مراسم بزرگداشت میلاد پیامبر و بزرگان دینى، مراسم عزادارى بر شهیدان و امثال این ها. بدعت در لغت به معنى مطلق نوآورى است و در اصطلاح فقها، داخل کردن هر چیز غیر دینی در دین و ادعای دینی بودن آن پدیده خارج از دین است. اما چه دلیلی دارد که نوآورى هاى عرفى پیرامون موضوعات شرعى را، بى آن که نسبت به شرع داده شود بدعت بنامیم؟

اشتباهی در معنای بدعت

آیا اختراعات و نوآوری ها از مصادیق بدعت هستند؟

«بدعت» یعنی اینکه انسان چیزى را که از دین نیست جزء دین قرار دهد، و آن را به عنوان یک عمل دینى انجام دهد. سوء برداشت از مفهوم بدعت و عدم آشنایى به معنى فقهى آن و عدم تفکیک امور عرفى از تکالیف شرعى سبب  می شود بعضی امور عرفی  را بدعت بدانند. شایان توجّه این که گاه نوآورى هاى عرفى در کنار مسائل شرعى قرار مى گیرد بى آن که به آن آمیخته شود و عنوان بدعت حرام پیدا کند، به عنوان مثال امروز در مسجدالحرام و مسجد النبى مناره هاى زیادى مى بینیم که به یقین در عصر پیامبر(ص) نبوده است، ولی بدعت نیست.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.

نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.

بحارالانوار، ج 44، ص 285