در سوره «نمل» به داستان عصای حضرت موسی(ع) اشاره شده است. هنگامی که به او دستور داده شد عصایش را بیفکند و عصا به اعجاز الهی به مار عظیمی تبدیل شد، موسی(ع) وحشت کرد و فرار نمود و ترس تمام وجودش را فرا گرفت؛ ولی از آنجا که تمام عالَم محضر خداست و مؤمنان در هیچ حال نباید بترسند از سوی خداوند به موسی(ع) گفته شد: «اى موسى! نترس و پيش بيا كه تو در امن و امانى!». موسى(ع) با اين خطاب الهى آرامش خود را بازيافت و با دستور الهی عصا به حالت اول خود بازگشت.

در این که مرگ حضرت سلیمان(ع) بر کارکنان حکومتش چه مدت مخفى ماند؟ دقیقاً روشن نیست. اینکه آیا یک سال، یک ماه یا چند روز بود و یا اینکه آیا سلیمان در حال ایستاده تکیه بر عصا کرده بود، یا نشسته دستها را بر عصا نهاده و سر را به روى دست تکیه داده بود و به همین حال قبض روح شد و مدتى باقى ماند؟ احتمالات مختلفى وجود دارد، هر چند احتمال اخیر نزدیک تر به نظر مى رسد.

در قرآن براى موسى(ع) آیات و معجزات فراوانى ذکر شده. مانند: تبدیل عصا به مار عظیم و بلعیدن ابزار ساحران، ید بیضاء، طوفان هاى کوبنده، «ملخ» که بر زراعت آنها مسلط گشت، «قمل» یک نوع آفت غلات، «ضفادع» قورباغه های نیل که آن قدر تولید مثل کردند که زندگى آنها را فلج کرد، خون دماغ شدن مردم و یا به رنگ خون درآمدن نیل، شکافته شدن دریا، نزول«منّ» و«سلوى»، جوشیدن چشمه ها از سنگ، جدا شدن قسمتى از کوه، و قرار گرفتن همچون سایبانى فوق آنان، قحطى، زنده شدن مقتول و استفاده از سایه ابرها.

یک قطعه چوب، طبق موازین طبیعى بعد از اینکه تبدیل به خاک شد مى تواند پس از گذشت سالها تبدیل به مار شود اما در پرتو اعجاز، این زمان به قدرى کوتاه شد که در یک لحظه، همه آن تکامل ها به سرعت انجام یافت؛ و این امر از نظر یک فرد خداپرست که همه قوانین جهان ماده را محکوم اراده پروردگار مى داند، عجیب نیست.

این آیات درباره ابوسفیان نازل شده که هر روز دو شتر بزرگ نحر مى کرد و خود و اطرافیانش از آن استفاده مى نمودند، اما  یتیمى که از او تقاضاى کمک کرد را با عصا دور کرد.