امكان رسيدن به مقامات شاگردان ائمه(ع)

آیا می توان به مقاماتی که شاگردان ائمه(عليهم السلام) دست يافته اند رسيد؟

رسيدن به مقام امام ممكن نيست؛ اما رسيدن به مقام شاگردان آنها ميسور است. آنها نه امام بودند و نه امامزاده؛ بلكه افراد عادي بودند كه با تلاش و درس خواندن جزء اولياي الهي شدند. اين راه اگر طی کردنش ميسر نبود ما را به رفتنش تشويق نمي كردند. امام صادق(ع) درباره «حمران بن اعين» فرمود: «من و پدرم شفيع خوبي براي او هستيم. دست او را مي ‏گيريم تا با ما وارد بهشت شود». او ‏جواني عادي بود كه به اين مقام رسيد. اين كه بگوييم: ما كجا و ائمه كجا؟ صحيح است؛ اما اگر بگوييم: ما كجا و شاگردان ائمه كجا؟ درست نيست.

فرار «غم» از دل اولياي الهي

مومنان و پرهیزکاران «غم» چه اموری را ندارند؟

بعضی از غمها در دل اولياء الهى نيست؛ مثل اندوهی که از ميل و رغبت به دنيا حاصل می شود و یا غمی که بابت استجابت هواها و خواسته هاى شهوانى و اميال نفسانى بر انسان مستولی می گردد. چراکه همين تقوى و عاقبت‌ انديشىِ آنهاست كه مانع از غرق شدنشان در گرداب شهوات مي شود.

مشرکان و انکار شرک در قیامت

برخورد دو گانه مشرکان نسبت به اعمال شرک آلودشان در قیامت، چه توجیهى دارد؟

درباره علّت انکار شرک از سوی مشرکان در قیامت، دو احتمال وجود دارد: 1- در روز قیامت مراحلى وجود دارد، و در مراحل نخستین مشرکان خیال مى کنند مى توانند با دروغ گفتن از کیفرهاى دردناک الهى رهائى یابند لذا طبق عادت دیرینه خویش متوسل به دروغ مى شوند.2- انکار شرک در مورد کسانى است که واقعاً خود را مشرک نمى دیدند همانند مسیحیان که قائل به خدایان سه گانه اند و در عین حال خود را موحّد مى پندارند، یا کسانى که دم از توحید مى زدند، ولى عمل آنها بوى شرک مى داد.

استقبال اولیای الهی از مرگ

از منظر اولیای الهی مرگ چگونه است؟

امام سجاد(ع) فرمود: در سختی های روز عاشورا، اصحاب ديدند، امام و ياران خاصّش، چهره هاشان درخشان و دلهايشان هر لحظه مطمئن تر مى شد و برخى به برخى ديگر مى گفتند: به آنان بنگريد كه از مرگ باكى ندارند. در اين هنگام امام(ع) فرمود:«اى بزرگ زادگان! شكيبا باشيد. مرگ فقط پلى است كه شما را از سختى ها به بهشت پهناور برساند!». در واقع لبخند زدن بر مرگ در آخرين لحظات زندگى، تنها براى كسانى ميسّر است كه شوق ديدار يار تمام وجودشان را پركرده، و دنيا را همانند زندان و قفسى مى دانند.

ويژگي هاي «اولياي الهي»

اولياي الهي چه ويژگي هايي دارند؟

اولياي الهي نوراني ‏اند؛ وقتي در بين مردم راه مي ‏روند، نورافشاني مي ‏كنند؛ راه رفتن، حرف زدن و عمل و رفتارشان، نور است و انسانی كه با آنها مي ‏نشيند به ياد خدا متذكّر مي ‏شود. اولياي الهي حرف مي ‏زنند نه اينكه ساكت باشند؛ ولي در تنهايي، ساكتند و سكوتشان فكر است. در جمع، يا به سؤالات جواب مي‏ دهند يا مسئله ‏اي طرح مي ‏كنند. اولياي الهي وقتي به جهان مي‏ نگرند، نظرشان با نظريّه توحيدي همراه است؛ عبرت مي ‏گيرند و عبرت گرفتن يعني عبور از صفات بد به صفات خوب.

تناقض آيات و روايات درباره «غمگين» يا «شاد» بودن مومن!!

راه جمعِ تناقض و تضادّ بین آیات قرآن و روایات در رابطه با «غمگین» یا «شاد» بودن مومن، چیست؟

در قرآن آمده كه اولياي الهي غم و غصه اي ندارند اما روايات گوياى وجود حزن و اندوهى در نهاد آنها است کما اینکه امام صادق(ع) فرموده اند: «حُزن و اندوه علامت اهل معرفت است». راه جمع قرآن و روايات اين است كه سرچشمه غم مختلف است، بعضی غمها به دل عارف عارض نمى شود، و بعضی دیگر هرگز از عارف جدا نمى شود. غم عارفان و پرهيزكاران به خاطر مقصر دانستن خود در پيشگاه الهى و گمراهى مردم و ناراحتى ها و شدائد جامعه است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمام عليٌّ(عليه السلام)

کَفى بالإيثارِ مَکْرُمَةً

براى بزرگوارى، ايثار بس است

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 22