Zöhd tərki-dünyalıq, rahiblik və ictimai həyatdan qaçmaq demək deyil, əksinə zöhdün həqiqəti dünyanın pəncəsindən azad olmaq deməkdir. Zahid insan o insana deyilir ki, bütün dünyanı onun ixtiyarına versələr belə, ona ürək bağlamasın.
Ənəs ibn Malikdən belə nəql olunur:
Bir gün Bilal sübh namazı üçün Peyğəmbərin (sallallahu əleyhi və alih) xidmətinə gec gəldi. Allahın Rəsulu:
−Nə üçün gec gəldin? – deyə soruşdu.
Bilal:
−Fatimənin (əleyhis-salam) evinin yanından keçirdim. O, əli ilə un üyüdürdü, uşağı da ağlayırdı. Mən ona dedim: “İcazə versəniz, mən unu üyüdərəm, siz də uşağı sakitləşdirin, ya da icazə verin mən uşağı sakitləşdirim siz də unu üyüdün.” O dedi: “Mən uşağa sizdən daha mehribanam”. (Mən unu üyütməyə başladım, o da uşağını sakitləşdirdi.) Ona görə bura gec gəldim, − deyə cavab verdi.
قال الباقر عليه السّلام :
ما مِنْ رَجُلٍ ذکَرَنا اَوْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ يَخْرُجُ مِنْ عَيْنَيْهِ ماءٌ ولَوْ مِثْلَ جَناحِ الْبَعوضَةِ اِلاّ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيْتاً فى الْجَنَّةِ وَ جَعَلَ ذلِکَ الدَّمْعَ حِجاباً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النّارِ.
الغدير، ج 2، ص 202