maddi2 Material

MƏNƏVİ NEMƏTLƏR

Maddi nemətlərdən üstün olan nemətlər hansılardır?

Quran-Kərimdə maddi nemətlərdən, misal üçün ağaclarının altından çaylar axan bağlardan, saraylardan, pakizə həyat yoldaşlarından, rəngarəng meyvələrdən, həmrəy dostlardan və s. söz açılsa da bu nemətlərin kənarından daha əhəmiyyətli mənəvi nemətlərə də toxunulur ki, onların ən əsası Allah rizasıdır. Məsələn “Tövbə” surəsinin 72-ci ayəsində buyurur:

"Allah mömin kişilərə və möminə qadınlara ağaclarının altından çaylar axan, əbədi qalacaqları bağlar vəd etmişdir. Onların əbədi cənnətlərdə pakizə məskənləri olacaq! Həmçinin, Allah tərəfindən olan razılıq isə onların hamısından böyükdür. Budur böyük uğur və qurtuluş!"

MADDİ NEMƏTLƏR

Quranda Cənnətin maddi nemətləri necə təsvir olunur?

“Saffat” surəsinin 41-49-cu ayələrində bu nemətlərə işarə olunur: Onlar üçün növbənöv meyvələr vardır və onlara hörmət və ehtiram olunar. Onların yeri bol nemətli və yam-yaşıl bağlardır. (Cənnət əhli) üz-üzə qoyulmuş taxtlar üzərində qarşı-qarşıyadırlar. Onların dövrəsində saf şərabla dolu qədəhlər hərəkətdədir. Ağappaq və parlaq, içənlər üçün başdan-başa ləzzət olan bir şərab… O pak şərabda nə ağlı başdan çıxarma, nə də məstlik vardır. Onların yanında ərindən savayı heç kəsə meyil salmayan və onlardan başqasına baxmayan, xumar baxışlı iri və gözəl gözlü qadınlar vardır.
 

قرآن و تفسیر نمونه
مفاتیح نوین
نهج البلاغه
پاسخگویی آنلاین به مسائل شرعی و اعتقادی
آیین رحمت، معارف اسلامی و پاسخ به شبهات اعتقادی
احکام شرعی و مسائل فقهی
کتابخانه مکارم الآثار
خبرگزاری رسمی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی
مدرس، دروس خارج فقه و اصول و اخلاق و تفسیر
تصاویر
ویدئوها و محتوای بصری
پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مدظله العالی
انتشارات امام علی علیه السلام
زائرسرای امام باقر و امام صادق علیه السلام مشهد مقدس
کودک و نوجوان
آثارخانه فقاهت

قالَ الرّضا عليه السّلام :

مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيى فيهِ اَمْرُنا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ.

هر کس در مجلسى بنشيند که در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احيا مى شود، دلش در روزى که دلها مى ميرند، نمى ميرد.

بحارالانوار، ج 44، ص 278