پاسخ اجمالی:
طبق روایت امام صادق(ع)، پوست جدیدی که بعد از سوختن پوست دوزخیان می روید عین پوست اول است و از همان مواد پوست هاى پیشین تشکیل مى گردد، مانند خشت فرسوده ای که خرد شود و از خاک آن خشت جدیدی ساخته شود؛ لذا همان پوست طعم عذاب را در قالب جدید می چشد. ضمن اینکه جسم وسیله ای برای انتقال عذاب است و پاداش و کیفر در حقیقت با روح ارتباط دارد.
پاسخ تفصیلی:
در روایتی مى خوانیم: یکى از مادّى ها (زنادقه) خدمت امام صادق(علیه السلام) رسیده عرض کرد: خداوند مى فرماید: «هر زمان که پوست تن دوزخیان از شدت آتش بسوزد، ما پوست دیگرى بر آنها مى پوشانیم تا طعم عذاب را به خوبى بچشند»! گناه آن پوست دیگر چیست که آن هم مجازات مى شود؟!
امام(علیه السلام) فرمود: آن پوست هم عین پوست اول است، و هم غیر آن، سؤال کننده قانع نشد، و از این پاسخ نتوانست چیزى بفهمد، ولى امام(علیه السلام) با ذکر یک مثال گویا، آن چنان مسأله را روشن ساخت که جائى براى گفتگو باقى نماند، فرمود:
ملاحظه کن یک خشت پوسیده و فرسوده را خرد مى کنى و سپس همان خاک را گل کرده و در قالب مى ریزى، و یک خشت نو از آن مى سازى، این همان خشت اول است و از یک نظر غیر آن. (1) از این روایت استفاده مى شود: پوست هاى جدید از همان مواد پوست هاى پیشین تشکیل مى گردد.
ضمناً باید توجه داشت پاداش و کیفر در حقیقت با روح و قوّه درک انسان ارتباط دارد و جسم، همواره وسیله اى است براى انتقال پاداش و کیفر به روح انسان. (2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.