طبيعت زندگى دنيا اين است كه با موانع و مشكلات همراه مى باشد. در واقع انسان بدون صبر، هم در جهات مثبت به جايى نمى رسد و هم در برابر عوامل منفى قادر به ايستادگى نيست. لذا، كليد اصلى پيروزى ها، صبر است و از آنجا كه دين مجموعه اى از بايدها و نبايدهاست، اطاعت و ترك معاصى، بدون صبر و استقامت، بقا و دوامى ندارد. در روایات اسلامی نیز آمده كه «صبر و ظفر، قرين هم شمرده شده اند و به واسطه صبر، ظفر مى آيد».

صحابه رسول خدا را ـ به گواهى آیات قرآن مجید ـ مى توان به پنج گروه عمده تقسیم کرد: 1ـ پاکان و صالحان  در آیه 100 سوره توبه. 2ـ مؤمنان خطاکار در آیه 102 سوره توبه. 3ـ افراد آلوده به گناه در سوره حجرات آیه 6. 4ـ مسلمانان ظاهرى در آیه 14 سوره حجرات. 5ـ منافقان در آیه 101 توبه. بى شک همه اینها پیامبر(ص) را دیده بودند و با او مصاحبت داشتند و بسیارى از آنها در غزوات شرکت داشتند و هر تعریفى براى صحابه کنیم بر همه این گروه هاى پنجگانه تطبیق مى شود، آیا مى توان همه را اهل بهشت و پاک دانست؟
 

با توجه به اینکه انسان موجودی اجتماعی است، اسلام با هر کاری که جامعه را آلوده می کند مانند: غیبت، گناه آشکار، ایجاد مراکز فحشاء و...، مبارزه کرده و در آیات و روایات به شدت از ترویج گناه و کوچک شمردن آن نهی شده؛ زیرا گناه همچون آتش است که اگر رواج یافت همه جا را فرا خواهد گرفت.

در آیین اسلام دستور داده شده در موقع دسترسى نداشتن به آب، به جاى غسل و وضو، بر خاک تیمّم کنند. برخلاف آنچه تصوّر شده، خاک تمییز و پاک، در مقابل میکروب ها مصونیّت داشته و غالب میکروب ها نمى توانند در خاک به زندگى خود ادامه دهند؛ بلکه خاک دشمن سرسخت آنهاست و دیر یا زود شرایط زندگى آنها را از بین مى برد.

زمان مفهومی انتزاعی است که به خودی خود صلاح و فسادی ندارد. همه زمان ها ذاتاً شبیه هم هستند اما آدم ها به زمان ها رنگ مى دهند و با پدید آوردن حوادث تلخ یا شیرین زندگی، زمان را خوشایند یا سخت می کنند. به همین خاطر فاسد بودن زمانه که ناشی از فساد شخص یا افراد همانند اوست به هیچ وجه بهانه قابل پذیرشی برای آلوده شدن به گناه نیست. چون فقط منجر به افزایش حجم آلودگی ها می گردد. فساد زمانه هرگز برطرف نمى شود، مگر مردم زمان عوض شوند و لطف الهى شامل حال آنها نمى شود، مگر آنها دگرگون گردند.

صله رحم در اسلام از اهمیّت بالایی برخوردار است، ولى انجام هر فریضه اى مشروط به این است که مسائل مهمتر از آن، از بین نرود. بنابراین اگر معاشرت با کسانى که در مسیر زندگى خود مقرّرات مذهبى را رعایت نمى کنند، به جای این که به اصلاح آن ها منجر شود، سبب شود که انسان تحت تأثیر افکار و روحیّات فاسد و زندگى آلوده آنان قرار گیرد، در این صورت چون سعادت او در خطر است، ناچار باید این فریضه را به خاطر یک امر مهمّ تر بطور موقّت ترک گوید.

از آیات و روایات استفاده می شود که منظور از «خبیثات» و «خبیثون» زنان و مردان آلوده دامن، و منظور از «طیبات» و «طیبون» زنان و مردان پاکدامن  می باشد.