دعاهاى فراوانى داريم كه محتويّات آنها در سطح عالى و آموزنده است و مي تواند روح آدمي را در بهترين شرايط تلقين پذيرى قرار دهد و به سهم خود در بالا بردن طرز تفكّر و سطح عواطف انسانى مؤثّر باشد. علت آن هم اين است كه در بسيارى از دعاها به مشكلات دیگران توجّه می شود و براى پيروزى آنان دعا مى شود. بنابراین اين گونه دعاها، روح نوع دوستى را در انسان تقويت مى كند و از توقّف شخصيّت در مرحله فردى جلوگيرى كرده، به مرحله عالى شخصيّت اجتماعى مى كشاند.

فلسفه «دعا» اين است كه باعث احياى روح اميد در انسان می شود، نااميدي را به اميد تبديل مي كند، انسان را به صفات جلال و جمال خداوند نزديك می كند، موجب تربيت انسانها می گردد، با اضطراب هاى درونى مبارزه می کند و محتويّات دعا اثر عميق در روح و جان انسان می گذارد.