ابوالقاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسی بن مسرور بن قولویه قمی (م 368ق) یکی از محدثان و بزرگان شیعه در قرن چهارم هجری می باشد. او در شهر مقدس قم در خانواده فضل و دانش دیده به جهان گشود و پس از رشد و تربیت در دامان پدر و علمای برجسته قم برای ارتقای دانش خود در زمینه حدیث و سایر علوم اسلامی به شهرهای مهم جهان اسلام مثل شهرهای منطقه عراق، شامات، و مصر سفر کرد و در کاظمین وفات یافت. او در جوار ملکوتی دو امام همام در کاظمین دفن گشته است.
ابو الحسین احمد بن علی بن احمد بن عباس بن محمد بن عبد الله بن ابراهیم بن محمد بن عبد الله بن نجاشی اسدی صیرفی معروف به نجاشی(372ق ـ 450ق) یکی از بزرگترین دانشمندان کتاب شناس و شخصیت شناس شیعه در قرن پنجم به شمار می رود که در زمینه حدیث، رجال، تاریخ، فقه، و تفسیر تبحر و تخصص داشت. او در کوفه به دنیا آمد و در سامرا در گذشت، خاندان او که به «آل ابی السمال» شهرت داشتند از بزرگان کوفه و مورد تکریم و احترام اهل عراق بودند.
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله :
ان الحسين باب من ابواب الجنة.
بى گمان حسين درى از درهاى بهشت است .
احقاق الحق 9/202