مالكيّت خصوصى داراي سه شرط اساسى است: 1. کارکردن روی منابع طبیعی مانند: آباد کردن زمین های موات، حفر چاه، و یا حیازت مباحات، استخراج معادن و ... 2. استفاده فردی از این منابع، مشروط به رعایت حقوق دیگران بر منابع طبیعی است. 3. مالکیّت خصوصی در اسلام مشروط به نفى هر گونه استثمار و بهره كشى و تسلّط بر دسترنج دیگران است.

مالكيّت عمومی در اسلام شامل تمام منابع دست نخورده طبيعى اعم از معادن، جنگل ها، مراتع، زمين هاى غير آباد (موات)، آب هاى طبيعى و ... مى شود كه اين خود شامل سه بخش است؛ 1- «مباحات اصلى». 2- «انفال» كه شامل زمين هاى غير آباد، جنگل ها، مراتع و امثال آن مى شود. 3- زمين هاى آبادى كه تحت عنوان «مفتوح العنوة»، طى جنگ هاى آزادى بخش اسلامى به دست مسلمانان افتاده است.