این کتاب از کتاب‌های معتبر اهل سنت در زمینه نسب شناسى است که توسط ابو محمد على بن احمد بن سعید بن حزم اندلسى (384ـ456ق) تالیف شده است. این کتاب  یکى از جامع ترین منابع نسب شناسى به شمار مى رود و با رعایت اختصار و دقت کامل تدوین شده و یکى از جامع ترین منابع نسب شناسى به شمار مى رود. ابن حزم نسب همه فرزندان ابوطالب و ذریّه رسول اکرم (ص) را با دقت کامل تبیین کرده و با احترام از آنها یاد کرده است. به طورى که لقب امیرالمومنین را فقط براى حضرت على و امام حسن (ع) به کار برده است. او فرزندان و اعقاب امام حسن و امام حسین(ع) را کاملا ذکر کرده و جریان شهادت فرزندان امام حسین(ع) رابه طور اجمال بیان کرده است؛ اما به فرزند امام حسن عسکرى(ع) که مى رسد منکر وجود امام عصر ارواحنا فداه شده و همه نقل هاى معتبر اهل سنت را نادیده گرفته است.
 

پیامبر اکرم(ص) تعداد امامانى را که پس از او یکى پس از دیگرى عهده دار خلافت مى شوند بیان کرده است، تا براى کسى هیچ شک و تردیدى باقى نماند و این نکته در کتب صحاح و مسند اهل سنت به صورت هاى مختلف بیان شده است. تعداد این خلفا 12 تن و همه از قریش دانسته شده اند.

ابن تیمه می گوید: هیچ دلیلی نزد شیعه برای اثبات ایمان علی وجود ندارد مگر اینکه ایمان سه خلیفه اول را نیز ثابت می کند.
پاسخ: سابقه اسلام و جهاد علی آنقدر روشن است که شیعه نیازی به استدلال درباره فضیلت او ندارد و استناد شیعه به کتب اهل سنت در بیان فضائل امیرالمومنین فقط برای مجاب کردن آنها به وسیله احادیث خودشان است. ثانیا چه ملازمه ای بین ایمان علی با ایمان امثال خلفای سه گانه وجود دارد؟ ثالثا جهاد و فداکاری علی(ع) به هیچ وجه قابل مقایسه با کارنامه دیگران در این امر نیست.

در برخی از کتب اهل سنت آمده، که پیامبر(ص) به کشتن معاویه فرمان دادند و فرمودند: هرگاه معاويه را بر منبر من ديديد، گردنش را بزنيد و او را بكُشيد. از این مطلب در می یابیم که بنی امیه هیچ گونه حقی در خلافت و جانشینی پیامبر(ص) نداشتند؛ ولکن در زمان خلفاء، مردم سخن پیامبر(ص) را به خاطر ترس از عمر زیر پا گذاشتند.