تعریف ناقص از خداوند یکی از عوامل دور شدن انسان ها از توحید می باشد. در کتاب تورات، خدا همانند انسان، موجودی ضعیف معرفی شده که صبحگاهان در باغ مى خرامد، و از سر شب تا به صبح با یعقوب پیامبر کشتی می گیرد، و یا بنی اسرائیل، خداوند را در بالاى کوه در حال خوردن و آشامیدن مى بینند و ... . این کلمات که ناشی از افکار خرافى است، نادانى، ناتوانى و انواع صفات بشرى را به ذات خداوند نسبت می  دهند. بنابراین جاى تعجّب نیست که برخى ایمان به چنین خدایى را طرد کنند.

از ویژگی های بارز ادبی قرآن، قاطعیت و صراحت آیات آن در عین ظرافت و لطافت عبارات است. صراحت لهجه در بیان حقیقت، برای شنوندگان دلنشین است و در مقابل، چند پهلو سخن گفتن، حکایت از ضعف و ناتوانی گوینده دارد. این قاطعیت در مباحث توحید و شرک، مبدء و معاد و . . . آشکارا وجود دارد.

امام علی(ع) در بیان ناتوانی انسان از ادای حق نعمت های الهی می فرماید: «و حسابگران [زبردست] هرگز نتوانند نعمت هایش را شماره کنند». در واقع نعمت های الهی بیش از آن است که قابل احصا باشد، بدن انسان یکی از نعمت های الهی است که متوسط از 10 میلیون میلیارد موجود زنده یعنی سلول، تشکیل شده است. وقتى انسان نتواند تنها این بخش کوچک از نعمت هاى الهى را شماره کند، چگونه مى تواند نعمتهاى مادّى یا معنوى را شماره کند؟ و وقتی که قادر بر شمارش و شناخت نعمت های او نیستیم، نمی توانیم شکر آنها را به جا آوریم.

خداوند در آیه 8 سوره صف، با اشاره به ضعف و ناتوانى مخالفان حق، می فرماید: «آنها مى خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند، ولى خداوند نور خود را کامل مى کند هر چند کافران خوش نداشته باشند».

امام علی(ع)  دنیاپرستان را به چهار دسته تقسیم می کند: 1- کسانی که فساد نکردنشان به جهت ناتوانی از آن است. 2- گروهی که  علنا به فساد و شرارت مشغولند. 3- اهل تزویری که دنیا را با کارهاى آخرت طلب مى کنند نه این که آخرت را با عمل دنیا طلب کنند. 4- پارسایان دروغین و ریاکاران زاهدنمایی که حقارت و ناتوانى و نداشتن وسیله کافى، آنان را از رسیدن به جاه و مقام بازداشته و دستشان را از همه جا کوتاه کرده و آن ها در لباس زهد درآمده و ناتوانی خود را بدین وسیله مخفی می کنند.

امام علی(ع) در رابطه با عواقب تسلیم شدن در برابر دشمن مى فرماید: «کسى که دشمن را بر خویش مسلّط کند تا گوشتش را بخورد،  ناتوانیش بسیار بزرگ است»؛ در واقع لشکر کوفه، آن قدر سستی نشان دادند که دشمن جسور شده و کارى بر سرشان مى آورد که هم ردیف شکافتن پوست و شکستن استخوانشان بود. سپس امام مى فرماید: «به خداسوگند! چنان ضربه اى بر دشمن وارد مى کنم که ریزه هاى استخوان سرش به هر سو پراکنده شود». در واقع حضرت مى فرماید که اگر شما تصمیم بر تسلیم در برابر دشمن را دارید، من هرگز با شما همراهی نمی کنم.

خداوند در سوره نحل مى فرماید: و اگر بخواهید نعمتهاى خدا را شماره کنید قادر بر احصاى آن نیستید. چراکه سر تا پاى وجود ما غرق نعمت هاى او است، از جمله: وجود میلیونها سلول در بدن و گلبول های قرمز و سفید که همیشه از بدن در مقابل میکروب ها دفاع می کنند و...، و انسان از احصا و شکر این همه نعمت عاجز است. البته همین قدر که بدانید غرق نعمت اویید و از اداى حق شکرش عاجزید و عذر تقصیر به پیشگاهش برید و طبق سفارش پیشوایان دین به مقدار توان به احصای نعمتهایش بپردازید، نهایت شکر او را انجام داده اید.

آیه 73 سوره حج به ضعف و ناتوانى معبود های ساختگی اشاره می کند که هرگز نمى توانند مگسى بیافرینند هر چند همه اجتماع کنند و دست به دست یکدیگر بدهند. نه تنها قادر نیستند مگسى بیافرینند که از مقابله با یک مگس نیز عاجزند؛ چرا که اگر مگس چیزى از آنها برباید نمى توانند آن را باز پس گیرند. آنها خدا را آن گونه که باید بشناسند، نشناختند خداوند قوى و عزیزی که هیچ کس را قدرت مقابله با او نیست.