به چند جهت «دعای ندبه» منتسب به علماي شیعه نيست: 1- «بزوفرى» در ادامه روايت این دعا آورده است: «و يستحب أن يدعى به فى الاعياد الاربعة»؛ در حالی که حکم کردن هر کاری به وجوب، استحباب و ... اختصاص به معصومین(ع) دارد. 2- تعيين زمان قرائت اين دعا (اعياد اربعه) خود دليل بر صدور آن از جانب معصوم(ع) است. 3- روش علما اين بوده كه وقتي دعا يا زيارتى را از جانب خود انشاء مى كردند، متذكر مى شدند تا بر مردم مشتبه نگردد. 4- اگر جمله «انه الدعاء لصاحب الامر» انشاء از جانب امام زمان(عج) باشد مى توان آن را از توقيعات حضرت مهدي(عج) به «بزوفرى» دانست و... .

امام علی(ع) در واپسین لحظات عمر خود به اصبغ ابن نباته فرمودند: «روزي پيامبر(ص) به من فرمود: به مسجد مي ‏روي و به مردم مي گويي: لعنت خدا و فرشتگان و انبيا بر كسي كه به غير پدرش انتساب پيدا كند و به غير مواليانش ارتباط داشته و اين رابطه را قطع كند و اجرت اجیر را ندهد. وقتی منظور ایشان را از این جملات پرسيدم فرمود: من پدر شما هستم. هر كه به پدرش ارتباط نداشته باشد با پيامبر(ص) ارتباط ندارد و مشمول لعنت خدا و فرشتگان است. من مولاي شمايم ارتباطتان را با من قطع نكنيد. من اجيرم، اجرتم را بدهيد. اجرتم نيز همان محبت خاندانم است».