بى شك «مشورت» از اصول شناخته شده اسلام و امری مهم نزد همه عقلاى جهان است. به تعبیر روايات، مشورت عقل یک نفر را به عقل دیگران پيوند مى زند. ولی باید توجه داشت که مشورت، دارای شرايطى است كه اگر از آنها دور شود نه تنها مفيد نخواهد بود، بلكه گاه نتيجه معكوس مى دهد. از جمله اینکه مشورت بايد در امورى باشد كه مورد ترديد است؛ لذا اگر کسی بخواهد احكام و موضوعات مسلّم را مورد مشورت قرار دهند چه بسا باعث ترديد در اساس احكام الهى و وظايف مسلّم عقلى مى گردد.

در هر اجتماعی اختلافاتی بین افراد آن رخ می دهد، که نيازمند به يك شخصى است تا سخن و رفتارش، حجّت قاطع و ميزان حق و باطل باشد تا اگر در مسائل و محتواى آن دين، اختلافى پيش آمد، با مراجعه به او اختلافات حل شده، دين از انحراف مصون بماند. در دين مقدّس اسلام نيز، وجود چنين انسان هایى بعد از پيامبر(ص) ضرورى است و گرنه برداشت هاى مختلف از دين بقاى آن را به صورت صحيح در فرهنگ جامعه به خطر مى اندازد.

امام علی(ع) اهل بیت(ع) را محل اسرار خداوند، پناهگاه دستورهای او در امور تشریعی، ظرف علوم الهی، مرجع حکمت ها و احکام الهی، دانا به کتابهای آسمانی و کوه هایی آرامش بخش برای دل های مؤمنین معرفی می کند. امام علی(ع)، حضور اهل بیت(ع) را مایه خنثی شدن مشکلات و فشارها و اضطراب و وحشت هایی می داند که از سوی دشمنان دین و مکاتب الحادی و انحرافی، به جامعه مسلمانان القا می شود.