در سخنان معصومین(ع) تعابیر گوناگونى در مورد رازدارى و ترك افشاى سرّ وجود دارد، كه نشانه اهتمام اسلام به اين موضوع است. امام علی(ع) می فرماید: «هر كس سرّى را كه به او سپرده شده فاش كند خيانت كرده است»، ایشان می فرمایند: «كسى كه پرده از روى اسرار برادر مسلمانش بردارد خداوند عيوب پنهان او را بر ملا مى كند». پیامبر(ص) به «ابوذر» می فرماید: «جلسات خصوصى امانت است، و افشاء سرّ برادر مؤمن خيانت مى باشد، از آن بپرهيز».

«کتمان سر»، آثار و دلایل قابل ملاحظه ای دارد. مانند: 1- عدم توانايى طرف مقابل بر تحمل آن سرّ؛ مانند داستان خضر(ع) و موسی(ع) که در قرآن آمده است. 2- گاه پنهان بودن سرّ به نفع مردم است؛ مانند مخفی بودن زمان مرگ انسان ها. 3- گاه افشاى سرّ سبب سوء استفاده دشمن مى گردد. 4- گاه افشاى سرّ سبب برانگيختن حسادت مى شود. 5- گاه کتمان سر، سبب حفظ آبروی افراد می شود، و... . لذا امام(ع) مى فرمايد: «هر كس سرّ خود را بپوشاند اختيارش به دست خود اوست» معلوم مي شود كه «كتمان سرّ» داراى چه فلسفه هاى گوناگون و مثبتی است.

امام علی(ع) با تاکید بر حفظ اسرار می فرماید: «كسى كه راز خود را بپوشاند همواره اختيار آن به دست اوست»، لذا به خاطر مشكلاتى كه افشاي سرّ به همراه دارد، بايد در حفظ آن کوشید. امام صادق(ع) در حديثى آن را همانند خونى دانسته كه فقط بايد در رگ هاى خود انسان جريان يابد. در حقیقت پيامبر(ص) نیز از طريق كتمان سرّ، توانست مکه را فتح نماید. همچنین امام علی(ع) در حدیثی می فرماید: «خير دنيا و آخرت در دو چيز جمع شده: كتمان سرّ و دوستى با نيكان و تمام شرور در دو چيز جمع شده: فاش كردن اسرار و دوستى با اشرار».