نوزاد انسان در آغاز تولّد، قدرت استفاده از غذاهاى سخت و سنگين را ندارند؛ به همين دليل خداوند غذاى مخصوصى به نام شير را در بدن مادر فراهم ساخته است. در حقيقت خون ‌هاى بدن مادر، كه در دوران بارداری مورد استفاده جنین بوده؛ با يك دگرگونى وسيع و سريع به شكل شير در مى ‌آيد. لذا پستان مادر، بر اثر ترشّحاتى كه از «جفت» به خون مادر مى ‌ريزد خود را براى وظيفه ای سنگين آماده مى‌ سازد. از سویی شیر یک غذای کامل است و گویا تنها جسم کودک از شیر مادر تغذیه نمی کند، بلکه عواطف و روح کودک را نيز سيراب مى ‌شود.

دانشمندان، به این حقیقت رسیده اند که زنبورها هنگام ساختن عسل، آن چنان ماهرانه عمل مى کنند که خواص درمانى و داروئى گیاهان کاملا به عسل منتقل شده و محفوظ مى ماند!. عسل، خواص بسیار زیادى هم در جنبه درمانى و هم پیشگیرى و نیروبخشى دارد. مواد و ویتامینهاى موجود در عسل، بسیار است، از مواد معدنى: آهن، فسفرو...، از مواد آلى: صمغ، پولن و...، و از ویتامینها: داراى ویتامینهاى ششگانه ـ آ ـ ب ـ ث ـ د ـ کا ـ ا مى باشد. آیا بیان همین مقدار کم از فوائد عسل، براى پى بردن به عظمت پروردگار، کافى نیست؟