واژه «صافّاتْ» از مادّه «صَفّ» به معنى قرار دادن اشيائى در يك خط مساوى است. وقتی این واژه برای پرنده به کار می رود اشاره به گستردن بال های پرنده در آسمان به هنگام حركت است. البته احتمال دارد معنای آن اشاره به حرکت دسته جمعی پرندگان و هماهنگی میان آنها نیز باشد.
به طور کلى، محتواى این سوره در پنج بخش خلاصه مى شود: بخش اول: بحثى پیرامون گروه هائى از ملائکه و گروهى از شیاطین و سرنوشت آنها. در بخش دوم: از کفّار و انکارشان نسبت به«نبوت» و«معاد» و عاقبت کار آنها در قیامت سخن مى گوید. بخش سوم: قسمتى از تاریخ انبیاى بزرگ را بیان می کند. بخش چهارم: درباره یکى از انواع شرک، یعنى اعتقاد به رابطه خویشاوندى میان خداوند و جن یا خداوند و فرشتگان بحث مى کند. و سرانجام در بخش پنجم به بیان پیروزى لشکر حق بر لشکر کفر و شرک و نفاق، اشاره می نماید.
به خواننده این سوره به عدد هر جن و شیطانى ده حسنه به او داده مى شود، شیاطین از او فاصله مى گیرند و از شرک پاک مى شودو ازهر آفتى محفوظ مى ماند، و شهید مى میرد و در بهشت با شهداء هم درجه مى شود... .
قال الصّادق عليه السّلام لِلفُضَيل :
تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ، قالَ: اِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْيُوا اَمْرَنا، فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْيى اَمْرَنا.
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 392