رزق در لغت به معنى بخشش مستمر است و به هر گونه بهره اى که خدا نصیب بندگان مى کند از مواد غذائى، مسکن و پوشاک یا علم و عقل و ایمان و اخلاص، رزق گفته مى شود و نباید مفهوم آن را محدود به جنبه هاى مادى دانست. شاهد آن، روزی شهیدان در نزد پروردگارشان است که در جهان برزخ، از مواهب معنوى برخوردار می شوند نه نعمت های مادی.

ذکر نام او در ردیف نام پیامبران در آیه 85 سوره انبیاء، گواه بر این است که از پیامبران بوده است. برخی او را از بنی اسرائیل و از فرزندان «ایوب» دانسته اند و برخی او را همان «حزقیل» می دانند. او بخاطر نصیب وافرش از رحمت خدا و یا باقی ماندن برعهد خود نسبت به عبادت شبها و روزه گرفتن و خشم نگرفتن در قضاوت و یا کفالت گروهی از انبیاء بنی اسرائیل در برابر پادشاه جبار زمان، «ذا الکفل» نامیده شده؛ زیرا «کفل» هم به معنى«نصیب» آمده و هم به معنى«کفالت و عهده دارى».