برای «شاهد» و «مشهود» بيش از سي تفسير شده كه دو تفسير مهم آن عبارتند از: 1. «شاهد» به معنای گواهان اعمال انسان و «مشهود» هم به معنای اعمال انسان است. 2. «شاهد»، پیامبر(ص) است و «مشهود» به معنای اعمال انسان می باشد؛ يعنى پيامبر(ص) گواه اعمال ما در روز قيامت است.
وصف «شهيد» اگر به معني آگاهى توأم با حضور و شهود باشد از صفات ذات است و اگر به معنى شهادت دادن بر اعمال بندگان باشد از صفات فعل می باشد. اطلاق این وصف بر ذات پاك خداوند يا به خاطر حضور او در همه جا است، يا به جهت گواهى او بر تمامى اعمال بندگان. پيامى كه اين توصيف الهى دارد، حضور او در همه جا و گواهى او بر اعمال بندگان است؛ یعنی علاوه بر فرشتگان، كاتبان نامه اعمال، اعضاء بدن انسان و زمان و مكان، ذات پاك خداوند نيز شاهد و شهيد است، مسلّماً توجّه به اين حقيقت اثر عميقى در اصلاح اعمال و رفتار انسان دارد.
منظور از شاهد: شهود روز قیامت اعم از پیامبر اسلام(ص) یا سایر پیامبران نسبت به امت هاى خود و ملائکه، فرشتگان و اعضاء پیکر آدمى و شب و روز می باشد و مشهود: انسان ها یا اعمال آنها است. البته روز جمعه، عرفه و عید قربان نیز شهود روز محشر و گواهان اعمال انسان ها هستند.
قال ابي عبدالله (عليه السلام)
مَنْ نَظَرَ إِلَى الْکَعْبَةِ لَمْ يَزَلْ تُکْتَبُ لَهُ حَسَنَةٌ، وَتُمْحَى عَنْهُ سَيِّئَةٌ، حَتَّى يَنْصَرِفَ بِبَصَرِهِ عَنْهَا.
هرکس به کعبه نگاه کند پيوسته براى او حسنه نوشته و گناهى از او پاک مى شود تا آن که چشم خود را از کعبه بگرداند.
کافى: 4/240/4