«آسيه» همسر فرعون در جريان مبارزه ساحران با حضرت موسي(ع) كه به شكست آنها انجاميد مخفيانه به آن حضرت ايمان آورد اما فرعون از ايمان او آگاه شد و او را مورد شكنجه قرار داد. آسيه به جاي آنكه از وسايل عيش و نوش مادى استفاده كند انواع رنج ها و مشقّت ها را تحمل كرد و جان شيرين خود را در بحبوحه جوانى نثار محبوب خود نمود.

«آسیه» همسر فرعون و دختر«مزاحم»، با دیدن معجزه موسى(ع) در مقابل ساحران، به موسى(ع) ایمان آورد لکن ایمان خود را مکتوم مى داشت. وقتی فرعون از ایمان او با خبر شد، بارها او را نهى کرد ولى او هرگز تسلیم نشد. سرانجام فرعون دستور داد دست و پاهایش را با میخ ها بسته، در زیر آفتاب سوزان قرار دهند و سنگ عظیمى بر سینه او بیفکنند، آسیه در آخرین لحظه هاى عمر، دعایش این بود: «پروردگارا! براى من خانه اى در بهشت، در جوار خودت بنا کن و مرا از فرعون و اعمالش رهائى بخش و مرا از این قوم ظالم نجات ده»!.

دستگاه فرعون، برنامه وسیعى براى کشتن نوزادان پسر بنى اسرائیل ترتیب داده بود. هنگامى که موسى(ع) تولد یافت، خداوند پیامبرش را به صورتی معجزه آسا نجات داد و به مادرش الهام کرد کودک را به نیل بسپارد. کاهنان نیز پیش بینی کردند که انسانی از نیل خواهد آمد که آب دهانش موجب شفای بیماری دختر فرعون است. وقتی حضرت موسی(ع) را از آب گرفتند مهرش در دل آسیه جای گرفت و خواست او را به عنوان فرزند نگه دارد و علاوه بر آن شفا یافتن دختر فرعون دلیلی مضاعف برای آسیه شد تا با قتل او مخالفت کند.