مردى که تمایل به جنس موافق دارد، یا مردى که تن به چنین کارى مى دهد، یک مرد کامل نیست و این کار باعث ضعف مفرط جنسى مى شود. طورى که بعد از مدتى قادر به آمیزش طبیعى و تولید مثل نخواهد بود. با توجه به این که احساسات جنسى مرد و زن، هم در ارگانیسم بدن آنها مؤثر است و هم در روحیات و اخلاق ویژه آنان، از دست دادن احساسات طبیعى ضربه بر جسم و روح انسان وارد مى سازد. در روایات اسلامى هم به این مفاسد اشاره شده است.
«صیحه» در لغت به معنى هر گونه صداى عظیمى است. بر اساس آیات قرآن، اقوام گنهکار ثمود، لوط و شعیب، به وسیله صیحه آسمانى مجازات شدند. در واقع امواج صوتى از حد معینى که بگذرد مى تواند شیشه ها را بشکند، حتى بعضى از عمارت ها را ویران کند و ارگانیسم درون بدن انسان را از کار بیندازد. طبیعى است اگر شدت امواج صوت از این هم بیشتر شود، اختلالات کشنده اى در اعصاب و رگ هاى مغزى و حرکات قلب تولید کند و سبب مرگ انسان ها شود. بر طبق آیات قرآن پایان این جهان و رستاخیز، با یک صیحه همگانى خواهد بود.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.
نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص 285