خداوند در آیه 23 سوره آل عمران می فرماید: « آیا مشاهده نکردى کسانى را که بهرهاى از کتاب آسمانى داشتند و دعوت به سوى کتاب الهى شدند تا در میان آنها داورى کند، ولى عده اى از آنها از قبول حق اعراض نمودند؟». در شان نزول این آیه از ابن عباس نقل شده: در عصر پيامبر(ص) زن و مردى از يهودیان خيبر مرتكب زناى محصنه شدند با اين كه در تورات دستور سنگسار داده شده بود، اما از اجراى اين دستور سر باز زدند. پيشنهاد شد برای داوری به پيامبر(ص) مراجعه كنند.  حضرت نیز دستور داد بر طبق تورات عمل شود.

یکى از اشرافِ یهود که داراى همسر بود، با زن شوهردارى از بزرگان یهود زنا کرد.  آنها حکم این مساله را از پیامبر(ص) پرسیدند و حکم سنگسار نازل شد، ولى آنها آن را نپذیرفتند. پیامبر(ص) فرمود: این همان حکمى است که در تورات  آمده.  پیامبر(ص) از وجود حکم سنگسار در تورات از ابن صوریا که عالم آنها بود پرسید. او گفت: چنین حکمى در تورات آمده است ولی این حکم در مورد افراد عادی اجرا می شود. بعد پیامبر(ص) فرمود: آن مرد و زن را سنگسار کنند.

در شأن نزول این آیات آمده: هنگامى که پیامبر(ص) به مدینه آمد روزى یکى از علماى یهود به نام ابن صوریا با جمعى از یهودیان نزد ایشان آمدند و سؤالات گوناگونى در باره نشانه های نبوت او پرسیدند. از جمله گفتند: نام آن فرشته اى که بر تو نازل مى شود چیست؟ فرمود: «جبرئیل». ابن صوریا گفت: او دشمن ما است، اگر فرشته وحى تو«میکائیل» بود به تو ایمان مى آوردیم.

در شأن نزول این آیه آمده: «ابن صوريا»، دانشمند يهودى از روى لجاج و عناد به پيامبر(ص) گفت: تو چیزى که براى ما مفهوم باشد نیاورده اى! و خداوند نشانه روشنى بر تو نازل نکرده تا ما از تو تبعيت کنيم، آيه فوق نازل شد و به او صريحاً پاسخ گفت.

زن و مردى از یهود خیبر مرتکب زناى محصنه شدند، با وجود حکم سنگسار در تورات، چون آنها از طبقه اشراف بودند، از اجراى این دستور سر باز زده و به امید مجازات خفیف تر، به پیامبر(ص) مراجعه کردند. ایشان آیات مربوطه را که آنها در صدد مخفی کردن آن بودند، برای آنها آشکار نمود ولی باز قبول نکرده و خشمناک شدند؛ لذا این آیه درباره وضع آنها نازل گردید.