امام علی(ع) در باره نسب پيامبر اكرم(ص) مى فرمايد: «هر زمان خدا انسانها را به دو بخش تقسيم كرده، آن حضرت را در بهترين آن دو قرار داده است و هيچ ناپاكدامنى در او سهمى نداشت و هيچ فاجرى در او دخالت نكرد (همه ی پدران و مادران ایشان تا حضرت آدم(ع) پاکدامن بوده اند)».
مردم در عصر فَترت و نبود رسولان، بدون پيشواى دينى نبودند؛ چون اوصيايى از اجداد پيامبر(ص) وظيفه رهبرى ديني را بر عهده داشتند، از جمله: الياس بن مضر، کعب بن لؤى، قصىّ بن کلاب، عبد مناف بن قصى، هاشم بن عبد مناف و عبدالمطلب بن هاشم که وظيفه رهبرى ديني و خداشناسي را بر عهده داشته اند، ظلم و فجور را کارى بسيار زشت معرفي کرده و به پيامبر آخر زمان بشارت مي دادند.
قال الصادق عليه السلام :
«من انشد في الحسين عليه السلام بيتا من شعر فبکي و ابکي عشرة فله و لهم الجنة»
هر کس در رثاي حسين عليه السلام يک بيت از قصيدهاي بخواند و بگريد و ده نفر را بگرياند پاداش آنان بهشت است.
بحارالانوار، ج 44، ص 288