قرآن در بالاترين مرتبه فصاحت قرار داشته و هيچ گاه كلمات غريبه در آن به كار نرفته است؛ اما غرابت معناى ديگرى نيز دارد كه در قرآن به كار رفته است؛ غرابتِ در عرف محلّى. ممکن است قرآن الفاظ و كلماتى را مورد استعمال قرار دهد كه براى بيشتر عرف محلّى تازگى داشته، و معناى آن بر آنان چندان روشن نبوده است؛ زيرا قرآن از لغات تمامى قبايل عرب استفاده كرده، و حتى برخى كلمات را كه ريشه هاى آن از غير عرب گرفته شده را به كار برده؛ كه بعضا معانى آنها براى فرد فرد عرب روشن نبوده است.

جمعى از بزرگان مفسرین، از آیه: «ما فرزندان نوح را بازماندگان در زمین قرار دادیم»، چنین استفاده کرده اند که تمام نسل بشر بعد از نوح(ع) از دودمان او به وجود آمدند. امّا از بعضى! روایات و اشارات قرآنی می توان استفاده کرد که از کسانی که بر کشتی سوار شدند نیز فرزندانى در روى زمین مانده است. امام باقر(ع) می فرماید: «منظور خداوند از این آیه، این است که حق و نبوت و کتاب آسمانى و ایمان در دودمان نوح باقى ماند، ولى تمام کسانى که از فرزندان آدم در روى زمین زندگى مى کنند از اولاد نوح نیستند...».