منازلى كه اسرای کربلا، بين راه كوفه و شام از آنها گذشتند، به ترتيب مشخص نيست، ولى در كتابهاى مقاتل، منازلى را نام برده اند از جمله: 1- مشهد النقطه: سر مقدّس آن حضرت(ع) را در میان راه بر روى سنگ بزرگى نهادند. قطره خونى از آن سر مقدّس بر روى آن سنگ چكيد، و روايت است كه پس از آن هر سال در روز عاشورا از آن سنگ خون مى جوشيد.. 2- حلب: در این شهر فرزندى از امام حسين(ع) سقط شد كه «محسن» نام داشت و او را در آنجا به خاك سپردند. 3- بعلبك: امّ کلثوم در حقّ مردم آن شهر، به دلیل رفتار بدشان، نفرین نمود.

پس از خطابه هاى امام سجاد(ع) و زينب كبرى(س) و برپايى عزادارى توسط اهل بيت(ع)، جوّ اجتماعى شام چنان ملتهب شد كه يزيد از ترس شورش عمومى بر ضدّ او مصلحت نديد آنان را بیش از این در شام نگه دارد از اين رو دستور داد اهل بیت(ع) را آماده بازگشت به مدينه نمايند و در ميان راه از مهربانى و رسيدگى به خواسته هاى آنان كوتاهى نکنند. البته بى شك اين واكنش ها به سبب پشيمانى يزيد از كردار خود نبود؛ زيرا تاريخ نشان مى دهد كه بعد از آن نيز یزید از هيچ تضييقى بر اهل بيت(ع) و شيعيان آنها فروگذار نکرد.