اولا: برخی پیامبران نیز عمر طولانی داشته اند؛ چنانکه حضرت عیسی(ع) در آخر الزمان همراه با امام مهدی(عج) قیام خواهد کرد. در صحیح بخاری از معتبر ترین منابع اهل سنت آمده است: «چگونه هستيد هنگامی كه فرزند مريم در بين شما فرود آيد در حالی كه امام شما از خود شما باشد؟». حال ما می پرسیم، چرا با وجود پیامبر اسلام(ص) پیامبران دیگری عمر طولانی داشته اند، در حالی که پیامبر اسلام(ص) بالاترین مقام را در بین انسانها دارد؟!
ثانیا: علت طولانى بودن عمر امام مهدی(عج) اين است كه آن حضرت از طرف خداوند مأمور است حكومت واحد جهانى الهى را تشكيل دهد و تا زمينه ظهور او كه آمادگى جهانيان است فراهم نگردد، ظهور نمى‏ كند. البته پیامبر اکرم(ص) اگر در پرده غیبت به سر می بردند و خداوند نیز اراده می کرد، می توانست عمر طولانی داشته باشد، ولی پیامبری که در غیبت باشد دیگر نمی تواند رسالت خویش را انجام دهد.

دوران فَترَت به معنای انقطاع آثار وحى و اخبار رسالت، با وجود کسانی که راه پیامبران قبلی را ادامه می دادند و حجت خدا بر روی زمین بودند، هیچ گاه محقق نشده و معنا ندارد. پس از عيسي(ع) علاوه بر 3 یا 4 پیامبر که در منابع آمده و پیامبرانی که ممکن است بوده اند و ما اطلاع نداریم، 12 تا 13 نفر حواريون و نيز پس از آنان كشيشاني كه شايستگي ابلاغ پيام مسيح را داشته اند، بوده اند و از اين جهت مردم بدون حجت نبوده اند.

وجود نقیب های دوازده گانه بنی اسرائیل بعداز موسی و نیز انبیای فراوانی که بعداز آنها تا صدها سال بودند، به این امر دلالت می کند که زمین هیچ گاه خالی از حجت نبوده است. ضمن اینکه حضور حجت الهی در زمین، نه لزوما با وجود رسل که با حضور اوصیای انبیا نیز محقق می شود. برای مثال می بینیم که وجود امامان معصوم بعد از پیامبر اسلام، خود دلیل روشنی بر وجود حجج الهی در زمین می باشد که در آیه انذار نیز به آن اشاره شده است.

با توجه به اينكه ما معتقديم هنوز مجهولات فراوانى داريم كه علم و عقل ما قادر به پرده برداشتن از روى آنها نشده چه مانعى دارد «پنهان بودنِ امام زمان(عج) از نظرها» هم يكى از اسرار افعال الهى باشد كه هنوز علّت آن براى ما روشن نشده است؟! البته پس از اقامه دلايل قطعى بر لزوم وجود امام در هر عصر و زمان و اينكه زمين هرگز از وجود «حجت و نماينده خدا» خالى نيست و اينكه اصل وجود «امام» لطفى از جانب خداست و تصرف او لطف ديگرى مى باشد ديگر كشف اسرار و فلسفه آن ضرورى نيست.

در بين احاديث ولادت حضرت مهدى(عج) رواياتى وجود دارد كه سند آنها صحيح يا حسن يا موثق است، مانند روايت كلينى به سند صحيح از حسين بن علا كه به امام صادق(ع) گفت: «آيا ممكن است كه زمين بدون امام باشد؟ حضرت فرمود: خیر» و روايت كلينى به سند صحيح از زراره كه امام صادق(ع) فرمود: «همانا براى آن كودك قبل از قيام، غيبتى است. عرض كردم: براى چه؟ فرمود: به جهت خوف، و اشاره به شكم مبارك كرد. آن گاه فرمود: اى زراره! او همان منتظرى است كه در ولادت او شك مى شود».

در فلسفه به اثبات رسيده كه نتيجه، علت فاعليت فاعل است و از آنجا که افعال الهی داراى هدف است، اگر در عالم خلقت، انسانى نباشد خلقت حيوان و … لغو خواهد بود. انسانها نیز اگر چه در ظاهر مشترکند؛ ولى در واقع با يكديگر اختلاف دارند. لذا می توان گفت: نوع انسان به مانند درختى است كه ميوه آن، وجود انسان كامل است و او كسى غير از حجت معصوم خدا بر روى زمين نيست. در نتیجه انسان كامل از آن جهت كه علت غايى وجود انسان و ... است، وجودش هميشه ضرورى است و اگر نباشد وجود سایر مخلوقات بیهوده خواهد بود.

امام علی(ع) در تبیین اوصاف ائمه معصومین(ع) می فرماید: «هرگز زمين از كسى كه به حجت الهى قيام كند خالى نمى شود؛ خواه ظاهر باشد یا پنهان. خداوند به واسطه آنها دلايلش را حفظ مى كند تا به افرادى نظير آنها بسپارد. دانش با حقيقتِ بصيرت به آنها روى آورده و روح يقين را لمس كرده اند. آنان آنچه را دنياپرستانِ هوس باز، مشكل مى شمردند آسان يافته اند. آنها در دنيا با بدن هايى زندگى مى كنند كه ارواحشان به عالم بالا تعلق دارد، آنان خلفاى الهى در زمين و دعوت كنندگان به سوى آئينش هستند و من به دیدن آنها مشتاقم».

خداوند اسلام را به عنوان دینی کامل به پیامبر(ص) وحی کرد. اهل سنت اعتقاد دارند تمام دستورات اسلام همان بود كه پيامبر(ص) به اصحابش گفت و در مسائلی که از اصحاب چیزی درباره آنها روایت نشده، ناگزیر از قیاس استفاده می کنند. اما شیعیان معتقدند، گرچه پیامبر(ص) امری ناگفته برای مردم باقی نگذاشت، اما بسيارى از موضوع بسیاری از دستورات، در زمان پيامبر(ص) نبود و برای مردم زمان های بعد اتفاق افتاد. پیامبر(ص) این علوم و پاسخ این مسائل را به شاگرد خاص خود علی(ع) و از طریق ایشان به سلسله ائمه(ع) آموخت.

امام باقر(ع) می فرماید: به خاطر بقا و دوام و آبادانی و اصلاح هستی به وجود حجت الهی نیازمندیم. چرا که اگر امام و پیامبر در روی زمین باشد، خداوند عذاب را از اهل زمین برمی دارد. از پیامبر(ص) روایت شده که: معصومین را همچون میخ های مستحکمی دانسته که بر زمین کوبیده شده اند و مانع فروبرده شدن مردمان توسط زمین می گردند. از دیگر معصومین نیز روایات فراوانی وارد شده است که: در آنها معصومین به عنوان واسطه نزول برکات و مایه ایمنی زمینیان و مانع نزول عذاب و بلایا بر مردم زمین ذکر شده اند.

آیات فراوانی از قرآن به این نکته اشاره می نماید که وجود حجت الهی در هر زمان لازم است، از جمله آیه 181 سوره اعراف، که به نیازمندی همیشگی انسان ها به هادی و راهنما اشاره می نماید، یا آیه 7 سوره رعد که به لزوم وجود راهنما و امام در هر قومی اشاره دارد. در آیه 71 سوره اسرا و 24 سوره فاطر نیز به همین مطلب اشاره دارد.