مشرکان بتهاى لات و عزى و منات را «غرانيق» مى دانستند و نقل شده پيامبر(ص) وقتی به آيه «أفرَأيتُم اللّاتَ وَالعُزَّى» رسید بر آن افزود: «تِلكَ الغرانيق العُلى‏ و إن شَفاعتهُن لتُرتجى‏»!
اما این داستان جعلی است، زیرا:
1. در آیات بعد بت پرستی شدیدا مذمت شده و در ابتدای سوره همه سخنان پیامبر وحی دانسته شده.
2. پیامبر پیوسته با بت پرستی مبارزه کردند و چنین نسبتی به ایشان نادرست است.
3. پیامبران مطلقا از القاء شیطان معصومند.
4. این داستان در منابع حدیثی نیامده و محققان و مفسران شیعه و سنی آن را جعلی دانسته اند.

وهابى ها می گویند: نابود کردن بناهایى که بر قبور ساخته شده و به عنوان بت و طاغوت قرار گرفته اند و عبادت مى شوند واجب است؛ و باقى گذاردن آنها بعد از قدرت پیدا کردن بر تخریب و نابود کردن آنها، یک روز هم جائز نیست؛ زیرا چنین بناهائى مانند لات و عزى بلکه موجب شرکى عظیم تر از پرستش بت ها هستند.

مقریزى در کتاب «النزاع و التخاصم» مى گوید: ابوسفیان در نبرد اُحد و خندق با پیامبر(ص) جنگید. او در جنگ خندق براى آن حضرت نوشت: «خدایا به نام تو به بُت لات و عُزّى و ... سوگند مى خورم، آمده ام تا ریشه شما را قطع کنم، و اینک مى بینم که به خندق چنگ زده اى، بدان که امروز مانند روز اُحد از تو انتقام خواهم گرفت». ابوسفیان پیوسته با پیامبر در ستیز و نبرد بود تا آن که سرانجام در هنگام فتح مکه، زمانی که دید دیگر توان مقابله با اسلام را ندارد، با وساطت عبّاس نزد پیامبر(ص) آمد و با اکراه شهادتین را گفت.

امام حسن(ع) در مجلس معاویه و ذیل برشماری فضائل پدرش امام علی(ع)، او را به عنوان اولین کسی که اسلام آورد معرفی می کند.