پس از رحلت پيامبر(ص) و منع نشر حديث توسط خلفا به تدريج اختلاف در حوزه فقه، كلام و ... گسترش يافت و راه ورود احاديث جعلی باز شد. كم كم جامعه پر از احادیث جعلی شد و «اهل حدیث» شكل گرفت. تلاش‌ امام كاظم(ع)، ايستادگی و مبارزه با احادیث جعلی و اهل حديث بود. ايشان با تفسير درست احاديث، راه فهم اشتباه را به روي مردم می بستند. از این رو امام(ع) حديث نزول خداوند به آسمان دنيا را به نزول فرشته الهی تفسير كرده و حديث ايمان را به شناخت قلبی، اقرار زبانی و عمل تفسير نمودند و صرف اعتراف زبانی را رد کردند.

ابوالخیر، رضى الدین، احمد بن اسماعیل بن یوسف قزوینى، در سال 511 به دنیا آمد و نزد محمّد بن یحیى حدیث فراگرفت و درس ملکداد قزوینى را ادامه داد و از على ابراهیم بن عبدالملک قزوینى حدیث آموخت و کتاب «البیان فی مسائل القرآن» را در ردّ حلولیّه و جهمیّه به نگارش درآورد و سرآمد دانشمندان شد. وى به بغداد رفته و در آن شهر به وعظ و خطابه پرداخت. حافظ عبدالعظیم منذرى مى گوید: افراد بسیارى نقل کرده اند که زبان وى همواره به ذکر خداى متعال و خواندن آیات قرآن، مشغول بود، و سرانجام در سال 590 از دنیا رفت.