حق اين است كه «غیبت کودکان» حرام است و نبايد آن را مقيّد به مميّز كرد؛ چرا كه اگر كشف عيوب پنهانى كودك غير مميّز، سبب هتك حيثيت او در آينده و يا هتك حيثيت خانواده او مى شود، آن هم كار خلافى است. به تعبير ديگر اطفال مؤمنين از نظر جان، مال، عرض و آبرو، در حكم خود مؤمنان هستند.

«سخاوت» مانند تمام صفات و كارهاى نيك، مقدار و اندازه اى دارد؛ از آن جمله این که نباید به آبرو و حيثيت و زندگى افراد لطمه بزند، بايد در اموال حلال باشد نه اموالى كه از راه هاى حرام و يا ظلم و ستم به دست آمده است و نبايد در اموال مربوط به بيت المال باشد.