خدا در قرآن مي فرمايد: «ما دوزخ را براى كافرين به عنوان «نُزُل» مهيّا كرده ايم». «نُزُل» اولين چيز است كه براى ميهمان مى برند و به عنوان خوشامدگويي است نه تمام پذيرائى. جهنم براى كافرين نُزُل است؛ يعنى عذاب هائى فوق اين آتش وجود دارند كه براي ما قابل تصورّ نيست. در دعاى كميل آمده: «بلاء دنيا دوامش كم و مدتش كوتاه است؛ اما بلاء آخرت سختي هایش بيشتر و مدت آن طولانى تر است». و ادامه داده: «بر فرض كه بر عذابت صبر كنم، چگونه بر فراقت صبر كنم؟» از اين عبارت مي فهميم كه فراق بنده از خدا بالاتر از عذاب جهنم است.

ثواب تلاوت هر آيه اى از قران بهتر است از آنچه زير عرش تا زمين است. هم چنين قرائت قرآن، سبب كفّاره گناهان و پوششى براى آتش و امانى از عذاب جهنم است. باكرامت‌ترين افراد بعد از انبياء و علماء، حاملين قرآن هستند؛ چراكه آنها مانند انبيا از دنيا خارج مي شوند و با انبيا از قبرهايشان محشور مي شوند و ثوابي مانند ثواب انبيا دريافت مي كنند.