ريشه هاى تاريخى «جهانى شدن» را مى توان به عمق تاريخ بشر مربوط دانست؛ چراکه زندگی بشر از اجتماعات کوچک شروع شده و به اجتماعات بزرگ تبدیل شده است. در مجموع، زندگى بشر به سوى جهانى شدن در حركت است؛ يعنى هر چه كه به پيش مى رويم تفرقه ها كم و تجمع ها زياد مى شود. البته اين حركت در قرون اخير سرعت بيشتری به خود گرفته و با بهره گيرى از وسايل جديدِ ارتباط جمعى، حركت به سوى جهانى شدن شتاب بيشترى خواهد گرفت.
در عصر ما فنون نظامى تخصصى شده و بايد از نيروهاي متخصص استفاده كرد. لذا بايد گروهي به عنوان كادر ثابت در ارتش بمانند و شب و روز آماده مقابله با دشمن باشند؛ ولى با اين حال نقش بسيج و نيروهاى عمومى ـ مردمى، مهم است. آنها در جنگ تحميلى هشت ساله نقش خود را به خوبي ايفا كردند و اگر نبودند، بخش هاى عظيمى از ايران به اشغال دشمن در مي آمد. بنابراين اگر بعضى تصوّر كنند كه مسأله بسيج مردمى مخصوص زمانى بوده كه فنون نظامى پيچيده نبوده سخت در اشتباه اند. بسيج مردمى حتي از كشورهاى اسلامى نيز دفاع مي كند.
معنای این سخن قرآن که «در هر امتى رسولى فرستادیم» این نیست که همه پیامبران از تمام کشورهای جهان برخاسته باشند. بلکه چون هدف از بعثت پیامبران، رساندن دعوت الهی به گوش امتهاست لذا این مقصود گاه از طریق خود رسولان و گاه از طریق نمایندگان آنان انجام می گرفت و گاهی از طریق فرستادن نامه ها به حکومت ها و سلاطین.
قال الصّادق عليه السّلام :
... رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذينَ يُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائى لَکَ... .
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 397