ريشه هاى تاريخى «جهانى شدن» را مى توان به عمق تاريخ بشر مربوط دانست؛ چراکه زندگی بشر از اجتماعات کوچک شروع شده و به اجتماعات بزرگ تبدیل شده است. در مجموع، زندگى بشر به سوى جهانى شدن در حركت است؛ يعنى هر چه كه به پيش مى رويم تفرقه ها كم و تجمع ها زياد مى شود. البته اين حركت در قرون اخير سرعت بيشتری به خود گرفته و با بهره گيرى از وسايل جديدِ ارتباط جمعى، حركت به سوى جهانى شدن شتاب بيشترى خواهد گرفت.

«فسق» به معنی «فحشاء نیست»؛ بلکه به معنی «نافرمانی» است. متعلق امر در جمله «امرنا»، «اطاعت و هدایت» می باشد. سرچشمه غالب مفاسد مترفین هستند لذا از آنها بالخصوص ياد شده است. پیروان مترفین هم گناه خود را که «سکوت و تبعیت محض» است بر گردن خود می کشند. خداوند سنت هايی دارد كه ضوابطي خاص دارند و جز در اثر حصول آن ضوابط به وقوع نمي پيوندد. سنّت عذاب الهي معلول «ظلم و نافرمانی» انسان هاست، نه اینکه خدا خواهان آن و فراهم کننده اسباب آن باشد. این عذاب بعد از «اتمام حجت» و مهلت دادن، واقع مي شود.

طبق آیه 51 سوره فرقان، خداوند می توانست در هر شهرى پیامبرى مبعوث کند، اما خداوند آنچه را شایسته تر است، براى بندگان برمى گزیند؛ زیرا تمرکز نبوت در وجود یک فرد، باعث وحدت انسان ها و جلوگیرى از هرگونه تفرقه مى شود و در حقیقت مسأله وحدت رهبرى، انعکاسى است از حقیقت توحید در اجتماع انسانى که نقطه مقابل آن یک نوع شرک و نفاق است.