بر اساس فتاوای فقها، آمیزش با زنان حائض، متوقف بر پاکی آنان از حیض است. خداوند در قرآن می فرماید: «در حال حيض با زنان نزديكى ننماييد، تا پاك شوند. و هنگامى كه پاك شدند! آن گونه كه خدا فرمان داده، آميزش كنيد». بر اساس جمله اول، به هنگام پاك شدن از خون، آميزش جنسى جايز است هر چند غسل نكرده باشد، به خصوص اين كه در آغاز آيه هيچ سخنى از وجوب غسل در ميان نبود، و اين همان قولى است كه فقها به آن فتوا داده اند، كه آمیزش پس از پاك شدن از خون حتى قبل از غسل جايز است، ولى بي شك، آمیزش بعد از غسل بهتر است.

«مخلِصان» كسانى هستند كه خود در راه خالص سازى خويشتن از هرگونه آلودگى به شرك و انگيزه هاى غير الهى، و رذائل اخلاقى گام مى نهند، و تا آنجا كه در توان دارند پيش مى روند؛ امّا «مخلَصان» كسانى هستند كه امدادهاى الهى و عنايات ربّانى، آخرين ناخالصيهاى وجودشان را از ميان مى برد، و به لطف پروردگار از هر نظر خالص مى شوند.

طبق 33 سوره احزاب، خداوند با اراده تکوینی خود «رجس» را، که به معنی هرگونه گناه و آلودگى هاى ظاهرى و باطنى و حالات و اخلاق نفرت انگیز می باشد، از پیامبر(ص) و اهل بیت ایشان دور کرده است و یک سلسله آگاهى ها و مبادى فطرى به آنها بخشیده که آنها را دعوت به پاکى مى کند و آنها در عین قدرت بر گناه، به سراغ گناه نمى روند.

زمان مفهومی انتزاعی است که به خودی خود صلاح و فسادی ندارد. همه زمان ها ذاتاً شبیه هم هستند اما آدم ها به زمان ها رنگ مى دهند و با پدید آوردن حوادث تلخ یا شیرین زندگی، زمان را خوشایند یا سخت می کنند. به همین خاطر فاسد بودن زمانه که ناشی از فساد شخص یا افراد همانند اوست به هیچ وجه بهانه قابل پذیرشی برای آلوده شدن به گناه نیست. چون فقط منجر به افزایش حجم آلودگی ها می گردد. فساد زمانه هرگز برطرف نمى شود، مگر مردم زمان عوض شوند و لطف الهى شامل حال آنها نمى شود، مگر آنها دگرگون گردند.

بسیارى از مردم ـ به ویژه جوانان ـ به ازدواج دائم دسترسى ندارند، زیرا ازدواج دائم به طور معمول نیاز به مقدّمات و هزینه ها و قبول مسئولیّت هاى مختلفى دارد که آمادگى آن براى گروهى حاصل نیست. در این گونه مواقع افراد بر سر دو راهى قرار دارند: آلودگى به فحشا (العیاذ بالله) یا استفاده از نوعى ازدواج ساده و موقّت که مشکلات ازدواج دائم در آن نیست و به طور موقّت پاسخگوى نیازهاى جنسى مى باشد.

طولانى شدن دوران تحصیل یک «مانع بزرگ و مهم» براى بسیارى از جوانان در راه ازدواج محسوب مى گردد. برای رهایی از این مانع جوانان در دوران تحصیل - هنگامى که به سنین مناسب ازدواج مى رسند - شریک زندگى آینده خود را با مشورت بزرگترهای دلسوز انتخاب کنند؛ نخست یک نوع نامزدى مشروع  در میان آنها برقرار گردد. سپس با فراهم شدن امکانات در نخستین فرصت اقدام به بقیه مراسم ازدواج و عروسى با وضع ساده و آبرومندى کنند.

اصولا موضوعاتى که در اسلام نجس و ناپاک شمرده شده، اسرار و علل گوناگونى دارد. آنچه در اسلام نجس شمرده شده، گاهی ذاتاً پلیدند و سرچشمه بسیارى از بیمارى ها مى باشند، مانند بول و خون، و گاهی پلیدى ظاهرى ندارند ولى آلودگى معنوى دارند که اسلام آنها را نیز ناپاک شمرده، مانند کفّار. از سویی، گاهی هم این نوع پلیدى ها مبدأ یک سلسله مفاسد اجتماعى و فردى هستند، مانند مشروبات الکلى. درست است که الکل اجسام را ضد عفونى مى کند، لکن نوشیدن آن مفاسد بى شمارى را به دنبال دارد، از این رو اسلام آنها را نجس می داند.

رهبران الهى، هنگامى که رسالت خویش را در یک نقطه به اتمام مى رساندند، و یا محیط را آماده براى گسترش دعوت خویش نمى دیدند، دست به مهاجرت مى زدند. تاریخ اسلام نیز از نظر ظاهر و معنا بر محور هجرت پیامبر(ص) دور مى زند، و اگر هجرت نبود، اسلام در باتلاق بت پرستان «مکّه» براى همیشه فرو رفته بود. به یک معنى هجرت یک برنامه عمومى براى فرد فرد مؤمنان است، که هر وقت در طول زندگى، آنها محیط را نامناسب براى اهداف مقدس خود دیدند، موظف به هجرتند.