«تحريف» در لغت از ريشه «حَرْف» به معنى كناره مى باشد، و تحريف كلام، یعنی كنار زدنِ الفاظ و عبارات از مسير طبيعى و افاده معنی حقیقی است، که در صورت انحراف از آن معانی، «تحریف» محقق می شود. در قرآن هر كجا واژه تحريف آمده تحريف معنوى اراده شده است. «تحريف» در اصطلاح نیز دارای معانی متعدد است. مانند: تحريف در دلالت كلام يعنى تفسير و تأويل ناروا، به گونه اى كه لغت با تفسير هم آهنگ نبوده و صرفا طبق دلخواه تفسير و تأويل گرديده باشد و ...

تحریف در لغت: تفسیر سخن برخلاف مقصود است، و در اصطلاح چند معنی دارد: 1- تغییر معناى سخن (این معنى در مورد قرآن ممکن است ولی لطمه اى به عظمت قرآن نمى زند). 2- کم و زیادى در حرکت و حرف  با حفظ اصل قرآن. 3- تغییر کلمه اى به جاى کلمه مرادف آن. 4- تحریف در لهجه تعبیر. 5- تحریف به افزودن. 6- تحریف به کاهش و افتادگى عمدى یا اشتباهى که این نوع تحریفها در قرآن راه ندارد.

از ویژگی های بارز ادبی قرآن، قاطعیت و صراحت آیات آن در عین ظرافت و لطافت عبارات است. صراحت لهجه در بیان حقیقت، برای شنوندگان دلنشین است و در مقابل، چند پهلو سخن گفتن، حکایت از ضعف و ناتوانی گوینده دارد. این قاطعیت در مباحث توحید و شرک، مبدء و معاد و . . . آشکارا وجود دارد.