امام علی(ع) خطاب به خوارج، آن ها را از این که در قیامت با دست خالی در پیشگاه الهی حاضر شوند بر حذر می دارد و دنیاپرستی و افکار نادرست آن ها را عامل بدبختی شان می داند و می فرماید: « من شما را از حکمیت نهى کردم، ولى شما با سرسختى مخالفت کردید تا آنجا که به دلخواه شما تن در دادم. اینها همه به خاطر آن است که شما گروهى سبک سر هستید و این بلا از سوى خود شماست و من هیچگونه دخالتى در آن نداشتم که به مبارزه با من برخاسته و شمشیرها را برکشیده اید.».

عثمان، بدعت هایی در اسلام به وجود آورد که باعث خشم مسلمانان شد. مانند: سپردن امارت ها به دست بنى امیّه به ویژه فاسقان و سفیهان و افراد بى دین آنها و بخشیدن غنائم به آنان و آزار و ستمهایى که در مورد «عمّاریاسر» و «ابوذر» و «عبدالله بن مسعود» روا داشت و کارهاى دیگرى از این قبیل که در آخر خلافت خویش انجام دا. لذا عدّه اى از یاران پیامبر(ص) گرد هم آمدند و مراتب اعتراض خود را به او رساندند؛ عثمان به جاى برخورد منطقى، پاسخ اهانت آمیزى به ایشان داد و این سرآغاز شورش عمومی و قتل او شد.