آیات شفاعت، دو دسته اند: برخى نفى کننده، و بعضى اثبات کننده. با بررسی و دقت در این آیات فرق میان شفاعت مردود و شفاعت مأذون روشن خواهد شد. آیات قرآن شفاعتِ مطلق، یعنى شفاعت بدون اذن خدا یا شفاعت بت ها را مردود و شفاعت دیگران که خدا به آنان اذن داده و نزد پروردگار عهدى گرفته اند، را ثابت مى کند.
در نگاه اسماعیلیه قضاء و قدر دو موجود علوى هستند که به تدبیر عالم پایین پرداخته و در تدبیر عالَم از طرف خداوند مأذون هستند. آن دو همان سابق و تالى یا عقل اول و نفس کلى هستند.
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله :
اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ عليه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منينَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
براى شهادت حسين عليه السلام ، حرارت و گرمايى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود.
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 556