اولا: این روایت از ابوداود سنی است و شیعه ملزم به پاسخ دادن از آن نیست.  
ثانیا: در سایر روایات تعبیر «اسم پدرش اسم پدر من است» نیامده.  
ثالثا: حدیث مذکور اشکال سندی دارد.
رابعا: امکان دارد مدعیان مهدویت این عبارت را اضافه کرده باشند.
خامسا: کنیه امام حسن عسکری ابومحمد است و پدر حضرت محمد هم ابومحمد است، یا منظور از پدر امام مهدی امام حسین است و یا عبارت «اسم ابى» در اصل «اسم ابنی» و... باشد که اشتباها آنگونه نقل شده.
در آخر اینکه: با وجود روایات فراوانی که نام پدر امام مهدی را مشخص کرده این روایت قابل اعتنا نیست.

صاحبان صحاح سته و بزرگان حدیث در سنن و مسانید و معاجم از پیامبر(ص) نقل کرده اند که: فاطمه پاره تن من است، هر که او را اذیت کند مرا اذیت کرده و هر آنچه او را خشنود سازد مرا خشنود ساخته است.

ابن سعد گفته: عطيه عوفى مرد موثقى بود و احاديث خوبى به يادگار گذارده است. ابوداود و ترمذى به احاديث او استدلال کرده اند. احاديث او در کتاب صحيح اين دو که از ابن عباس، ابوسعيد، و ابن عمر نقل کرده موجود است. او از عبد بن حسن، از پدرش، و زهراء(س) حديث نقل نموده. حسن بن عطيه، حجاج بن ارطاة، مسعر، حسن بن عدوان و ديگران از او حديث نقل کرده اند.

ابوداود گفته: او مردى موثق، مورد اطمینان و شیعه است. ابن حیان مى گوید: على بن هاشم در تشیع غلوّ داشت. بخارى احادیثش را قبول ندارد اما پنج نفر دیگر از نویسندگان صحاح، به احادیثش استدلال کرده اند. ابن معین و دیگران وى را توثیق نموده اند. ابوداود او را از اَثْبات و افراد موثق به شمار آورده ابوزرعه گفته: او بسیار راستگوست.

سلیمانى او را از رافضى ها خوانده است، چنان که ذهبى به آن تصریح کرده است. اما با وجود رافضى بودنش، مسلم، ابوداود و نسایى به احادیث او استدلال نموده اند. احادیثى که او از اعمش، ابواسحاق سبیعى، منصور و عبداللّه بن عیسى، نقل کرده است، در صحیح مسلم موجود است.

ذهبی نوشته: وى از رجال و راویان صحیح ابوداود و نسایى مى باشد و توثیق وى را از ابن معین نقل کرده و به نقل از احمد گفته: هاشم عیبى ندارد، خریبى و پسرش، على بن هاشم و جماعتى از اعلام از او حدیث نقل مى نمایند.

ابوداود گفته: احمد و ابن نمیر به احادیثش استدلال کرده اند. احمد گفته: ما در عمل به احادیث تلید ایرادى نمى بینیم. ذهبى کنار نام او رمز ترمذى گذارده و... . وى بنابر صحیح ترمذى از عطاء بن سایب و عبدالملک بن عمیر حدیث نقل کرده است.

جابر در عصر امام صادق(ع) زندگى مى کرده و از اصحاب ايشان بود. جابر به هنگام نقل حديث، مى گفته: وصىّ الاوصيا چنين برايم گفت. ذهبى نقل نموده: نسايى و ابوداود به احاديث جابر احتجاج کرده اند. وکيع گفته است: جابر جعفى موثق و مورد اطمينان است. سفيان ثورى به شعبه گفته: اگر نسبت به جابر جعفى حرف ناروايى بزنى، من هم به تو خواهم گفت، من پرهيزگارتر از او نديدم. جابر سال 128 از دنيا رفت.

حمران بن اعين، برادر زراره بود. ذهبى گفته: اصحاب سنن اخبارش را نقل کرده اند. ابوحاتم گفته: استاد و بزرگ است.

عبداللّه بن عمر استاد مسلم، ابوداود و گروهى از طبقه اينان مى باشد. ابوحاتم مى گويد: او مردى بسيار راستگوست. ذهبى گفته: عبد اللّه مردى بس راستگو و صاحب حديث است. مسلم و ابوداود به احاديثش استدلال مى کنند.