شايد هنوز بسيارى فكر كنند زنبور عسل، شيره گلها را مكيده و در دهان خود جمع و در كندو ذخيره مى كند در حالى كه چنين نيست؛ بلكه شيره گل را به بعضى از حفره هاى درون خود (چينه دان) مى فرستند، و در آنجا كه حكم يك كارخانه كوچك مواد شيميائى را دارد، تغيير و تحوّلهاى مختلفى پيدا كرده و شهد گلها به عسل تبديل گرديده و مجدداً زنبور آن عسل را از بدن خود خارج مى كند.

زنبورشناسان با مطالعاتى دريافته اند كه صبحگاهان زنبورهائى كه مأمور شناسائى گلها هستند، از كندو خارج شده و مناطق پرگل را كشف كرده، به كندو باز مى گردند و حتى سمت و جهت و فاصله محل را دقيقاً به ديگران اطلاع مى دهند، زنبورها براى گمراه نشدن، مناطق را با پراكندن بوهاى مختلف، نشانه گذارى مى كنند، به طورى كه امكان سرگردانى نيست.