هرگاه شخص بالغ، شراب يا آبجو يا هر نوع مشروبات الكلى قديم يا جديد را از روى علم و عمد بنوشد بايد پشت او را برهنه كنند و هشتاد تازيانه به او بزنند و اگر اين كار را ادامه دهد و آن را حلال و مباح نشمرد در مرتبه چهارم اعدام مي شود؛ ولى اگر به كلي منكر تحريم اين مشروبات شود و بنوشد، مرتد است و در همان مرتبه اوّل حكم اعدام درباره او ثابت است.

به اتفاق علماى اسلام و ضرورت دين، «ازدواج موقت» در آغاز اسلام مشروع بوده و دليل محكمي بر نسخ آن نداريم و طبق قانون علم اصول بايد حكم به بقاء اين قانون كرد و جمله مشهور عُمر كه «دو متعه در زمان پيامبر(ص) بود كه من آنها را حرام كردم و بر آنها مجازات مى كنم، متعه زنان و حج تمتع» گواه روشنى بر عدم نسخ اين حكم در زمان پيامبر(ص) است. در روايات متعدد اهل سنت نيز تصريح شده كه اين حكم در زمان عمر نسخ شده نه در زمان پيامبر(ص) و رواياتي كه حاكي از نسخ اين حكم در زمان پيامبر خدا(ص) هستند بسيار پريشان و ضد و نقيض هستند.

در اسلام آبروی اشخاص مورد احترام است و غیبت به خاطر این که این سرمایه مهم انسانی را از بین می برد حرام است. همچنین غیبت با ایجاد بدبینی در اجتماع، پایه های اعتماد و تعاون و وحدت مردم را از بین می برد و با کاشتن تخم کینه در دل های مردم، سرچشمه بسیاری از نزاع های خونین می گردد. از اینها گذشته، معصومین غیبت را با تعابیری نکوهش کرده اند مانند: بدتر از زنا بودن، موجب رسوایی، تضعیف کننده ایمان، موجب خارج شدن از ولایت خداوند و... .

تحریم غذاها و برخی گوشتها در اسلام همچون سائر محرمات الهى فلسفه خاصى دارد. اسلام برای جلوگیری از ابتلای افراد جامعه به امراض و آلودگی ها و تأثیرات سوء ناشی از برخی خوردنی ها، آنها را حرام کرده است؛ از سوی دیگر، امروز در علم غذاشناسى ثابت شده که غذاها از طریق تأثیر در غده ها و ایجاد هورمون ها در روحیات و اخلاق انسان اثر مى گذارند و برخی گوشتهای تحریم شده توسط شریعت اسلامی به خاطر جلوگیری از سرایت انتقال آن روحیات و اخلاقیات ناپسند به شخص است.

شخص محرم در حال گذراندن ریاضتی مشروع برای رسیدن به مقام والای معنوی است و بدیهی است که در چنین وضعیتی باید از هر آنچه رنگ تعلق دارد – مانند جنگ و جدال ها، خصومت ها، هوس هاى جنسى، لذات مادى، و...-  احتراز کند. وقتی این دستور اسلام را در کنار حرمت کندن درختان و گیاهان و صید حیوانات حرم – حتی در حالت غیر احرام - و انقراض تدریجی برخی گونه های حیوانات ناشی از بی آب و علفی آن منطقه جغرافیایی قرار می دهیم می بینیم که این حکم دستوری برای حفظ محیط زیست شهر مکه نیز بوده است.

اسلام با تحریم گوشت درندگان، نمي خواهد انسان مسلمان خوى درندگى پيدا كند. همچنین گوشت خنزير(خوك) را تحريم كرده؛ زیرا اين حيوان معروف به بى بند و بارى جنسى است، و اسلام نمى خواهد از طريق هورمونهاى موجود در گوشت این حیوان، اين صفات ناپسند به جامعه اسلامی منتقل شود. اگر اسلام، شرب خمر را حرام كرده به خاطر آن است كه بوى آن بد، مزه آن ناخوشايند، و آثار آن ناميمون است و ضررهاى فراوانى به دنبال دارد.

در سوره بقره، بحث هائى پیرامون توحید و معاد آمده و زندگى پس از مرگ با مثال هاى حسّى مانند داستان ابراهیم و زنده شدن مرغ ها و داستان عزیر مطرح شده. همچنین به اعجاز قرآن و اهمیت آن اشاره شده و بحث هائى بسیار مفصل درباره یهود و منافقان و موضع گیرى هاى آنها در برابر اسلام آمده. تاریخ پیامبرانی مانند ابراهیم(ع) و موسى(ع) بیان شده. احکام مختلف اسلامى از جمله نماز، روزه، جهاد، حج، تغییر قبله و... بیان و به انفاق تاکید شده و به قصاص و تحریم برخی گوشت ها و احکام وصیت و ... نیز اشاره شده است.

آغاز سوره تحریم، مربوط به ماجراى پیامبر(ص) با بعضى از همسرانش مى باشد؛ سپس به مراقبت در امر تعلیم و تربیت خانواده، و لزوم توبه از گناهان تاکید شده و به دنبال آن در مورد جهاد با کفار و منافقین به پیامبر(ص) سفارش شده و در پایان شرح حال دو نفر از زنان صالح (مریم و همسر فرعون) و دو نفر از زنان ناصالح (همسر نوح و همسر لوط) بیان شده است.

هر کس سوره تحریم را بخواند، خداوند توفیق توبه خالص به او مى دهد؛ و اگر در نماز فریضه بخواند، خداوند او را در قیامت از ترس و اندوه پناه مى دهد، و از آتش دوزخ رهائى مى بخشد، و او را به خاطر تلاوت این سوره و مداومت بر آن، وارد بهشت مى کند، زیرا این سوره، از آن پیغمبر(ص) است.

عبداللّه بن ابى، کنیزان خود را برای کسب درآمد مجبور به خود فروشى مى کرد، بعد از آنکه اسلام اعمال منافى با عفت را تحریم کرد، آنها از این ماجرا به پیامبر(ص) شکایت کردند، آیه 33 سوره نور نازل شد و از این کار نهى کرد.