«ولايت تكوينی» یعنی اینکه خداوند به کسی اجازه دهد در جهان آفرينش دخل و تصرف كند و برخلاف جريان طبيعى عالم، حوادثى را به وجود آورد. قرآن، صراحتا در مورد وقوع اين ولايت، سخن گفته است. مانند: اِحياى مردگان و شفاى بيماران لاعلاج توسط حضرت عيسی(ع) یا فرمانبردارى باد از حضرت سليمان(ع) و ... .

«ريح» در اصل به معنى «باد» است اما کنایه از «قدرت و قوّت و غلبه» است؛ زیرا وزيدن باد به پرچم قوم و ملّتى، كنايه از قوّت و قدرت آنها است و چنانچه اختلاف كنید قدرت، قوّت و عظمت شما از بين خواهد رفت. در پاره اى از موارد، «ريح» به معنى رائحه و بوى خوش است، مانند: آیه 94 سوره يوسف، بر این اساس، عزت و شوکت افراد و اقوام با نفوذ رائحه آنها در جهان پخش مى شود، لکن با اختلاف، نفوذ و قدرت خود را از دست خواهند داد.

بادها گیاهان را بارور می کنند و کشتی ها را به حرکت درمی آورند. هم چنین در تعدیل هوای گرم و سرد و تصفیه هوای مسموم شهرها نقش مهمی را ایفا می کنند. به خاطر چنین ویژگی هایی است که وزش بادها از نشانه های حکمت خدا شمرده شده است.

طبق آیه 46 سوره روم، یکی از نشانه های عظمت خدا بادها هستند که پیشاپیش باران حرکت مى کنند و قطعات پراکنده ابر را با خود برداشته به هم مى پیوندند و به سوى سرزمین هاى خشک و تشنه مى برند. صفحه آسمان را مى پوشانند و با دگرگون ساختن درجه حرارت جوّ، ابرها را آماده ریزش باران مى کنند. همچنین گرما و سرماى هوا را تعدیل مى کنند، هوا را تصفیه مى کنند. از فشار حرارت خورشید مى کاهند. اکسیژن را براى انسان ها می برند و گاز کربن را براى گیاهان هدیه مى برند و در تلقیح بسیارى از گیاهان نقش دارند و... .

براى پیامبران عیب و نقصى محسوب نمى شود که براى خود تقاضاى معجزه ویژه اى کنند، تا وضع آنها را کاملاً مشخص کند؛ و تقاضای ملک با آن ویژگی های خاص (که بعد از آن سزاوار هیچ کس نباشد)، توسط حضرت سلیمان(ع) با همین هدف انجام گرفت،  نه از روی بخل.