روایت «مفضل بن عمر» كه مي فرمايد: «از مكان او هيچ يك از اولاد و غير اولادش اطلاع نمى يابد» دلالتي بر ازدواج امام زمان(عج) ندارد؛ چون اين روايت را نعمانى به همين مضمون در كتاب «الغيبة» نقل كرده و به جاى كلمه «ولد» كلمه «ولى» آورده است. ضمن اینکه روايت دلالت ندارد كه امام زمان(عج) همين الان داراى همسر و فرزند است و امكان دارد مربوط به فرزندان زمان ظهور باشد. همچنین احتمال دارد كه تعبير از باب مبالغه در خفاى شخص باشد، به طوري كه اگر حضرت فرزند نيز مى داشت كسى از جايگاه او اطلاع نداشت.

امام زمان(عج) مطابق نظريه «خفاى شخص» ازدواج نكرده است؛ ولي مطابق نظريه «خفاى عنوان» مى توان ملتزم به ازدواج حضرت شد، خصوصاً آنكه مطابق با سنت اسلامى است. آنچه به نظر مى رسد ترجيح قول اول است به دليل اينكه روايات بسياري بر خفاى شخص دلالت دارد و اگر ازدواج صورت گرفته باشد بايد در يك مورد هم كه شده سفرا و وكلاى ناحيه مقدسه به آن اشاره مى كردند. از امام رضا(ع) نيز نقل شده که امام زمان(عج) فرزندی نخواهند داشت.

در رابطه با كيفيت غيبت امام زمان(عج) دو نظريه وجود دارد: 1- «خفاى شخص»؛ به این معنی كه وجود حضرت از ديد مردم مخفى است. 2- «خفاى عنوان»؛ به این معنی كه مردم حضرت را مى بينند؛ ولى هرگز به عنوان مهدى موعود(عج) او را نمی شناسند. به فرموده محمد بن عثمان عمري صاحب اين امر هر سال در موسم حج حاضر مى شود مردم را مى بيند و آنها را نيز مى شناسد؛ ولي مردم او را مى بينند اما نمى شناسند.

درباره خفای حضرت مهدی(عج) دو نظریه وجود دارد: 1. «خفای شخص» كه حضرت از ما دور بوده و در مكانى زندگى مى كنند كه هيچ كس به آن دسترسى ندارد. 2. «خفای عنوان» كه حضرت در ميان ما به سر مى برد؛ ولى عنوان او براى ما مخفى است. بنابر نظريه «خفاى عنوان» ممكن است كه انسان اوصاف كسى را شنيده باشد و مكرر او را ديده باشد؛ ولى به جا نياورده باشد. موضوع غيبت امام زمان(عج) نيز از همين قبيل است.