مسئله «ازدواج» امام زمان(عج)

در موضوع ازدواج امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) چند قول وجود دارد و كدام نظريه ارجحيت دارد؟

امام زمان(عج) مطابق نظريه «خفاى شخص» ازدواج نكرده است؛ ولي مطابق نظريه «خفاى عنوان» مى توان ملتزم به ازدواج حضرت شد، خصوصاً آنكه مطابق با سنت اسلامى است. آنچه به نظر مى رسد ترجيح قول اول است به دليل اينكه روايات بسياري بر خفاى شخص دلالت دارد و اگر ازدواج صورت گرفته باشد بايد در يك مورد هم كه شده سفرا و وكلاى ناحيه مقدسه به آن اشاره مى كردند. از امام رضا(ع) نيز نقل شده که امام زمان(عج) فرزندی نخواهند داشت.

امام زمان(عج)؛ «خفای شخص» یا «خفای عنوان»

چگونه ممکن است که امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در میان ما باشد؛ ولی او را نشناسیم؟

درباره خفای حضرت مهدی(عج) دو نظریه وجود دارد: 1. «خفای شخص» كه حضرت از ما دور بوده و در مكانى زندگى مى كنند كه هيچ كس به آن دسترسى ندارد. 2. «خفای عنوان» كه حضرت در ميان ما به سر مى برد؛ ولى عنوان او براى ما مخفى است. بنابر نظريه «خفاى عنوان» ممكن است كه انسان اوصاف كسى را شنيده باشد و مكرر او را ديده باشد؛ ولى به جا نياورده باشد. موضوع غيبت امام زمان(عج) نيز از همين قبيل است.

نگاهي به کیفیّت «غیبت» امام زمان(عج)؟!

«غیبت» حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) به چه کیفیتی است؟

در رابطه با كيفيت غيبت امام زمان(عج) دو نظريه وجود دارد: 1- «خفاى شخص»؛ به این معنی كه وجود حضرت از ديد مردم مخفى است. 2- «خفاى عنوان»؛ به این معنی كه مردم حضرت را مى بينند؛ ولى هرگز به عنوان مهدى موعود(عج) او را نمی شناسند. به فرموده محمد بن عثمان عمري صاحب اين امر هر سال در موسم حج حاضر مى شود مردم را مى بيند و آنها را نيز مى شناسد؛ ولي مردم او را مى بينند اما نمى شناسند.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله :

اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ عليه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منينَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.

براى شهادت حسين عليه السلام ، حرارت و گرمايى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود.

جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 556