امتیاز انسان بر سایر موجودات «علم» اوست. قرآن می فرماید: «اى آدم، آنها را از اسامى و اسرار موجودات آگاه كن و هنگامى كه آدم(ع) آنها را آگاه ساخت فرمود: نگفتم آنچه را شما آشكار يا پنهان مى كنيد مى دانم؟». اين سخن پس از اين بود كه ملائكه جنبه فساد انسان را در نظر گرفته بودند؛ ولى پس از اينكه آگاهى و دانش او را درك كردند، خاضع شده و سر تسليم فرود آوردند. بنابراین علم و دانش او موجب امتيازش شد و انسانها هم به نسبت علم خود بر ديگرى برترى دارند. پیامبر(ص) تاکید کرده که قیمت هر فرد به اندازه علم اوست.

بر اساس روایات، سجده كردن بر خوردني ها و پوشيدني ها بخاطر اینکه مسجود دنیاپرستان می باشد جایز نیست. امام صادق(ع) در جواب این سوال فرمودند: «سجود، خضوع براى خداوند عزّوجل است، پس جايز نيست بر مأكول و ملبوس، زيرا فرزندان دنيا و دنياپرستان بنده و عبيد مأكول و ملبوسند [گويا بر آنها سجده مي كنند] و سجده كننده براى خدا، جايز نيست پيشانى خود را در سجده بر جاى سجده دنياپرستانى گذارد كه دنيا فريبشان داده است و سجده بر زمين افضل است؛ زيرا نشان دهنده تواضع و خضوع بيشتر براى خداوند است».

آدم(ع) طبق بیان قرآن، مقام والائى از نظر معرفت و تقوا داشت و مسجود ملائکه بزرگ خدا گردید؛ لذا با این امتیازات مسلماً گناه نمى کند، به علاوه مى دانیم او پیامبر بود و هر پیامبرى معصوم است. بنابراین، آنچه در آیات قرآن ذکر شده، که نسبت عصیان به حضرت آدم داده شده، همگى به معنى«عصیان نسبى» و«ترک اولى» است، نه گناه مطلق؛ یعنی از انسانهای والا مقام انتظار بیشتری می رود. برخی نهی از شجره ممنوعه را نهی ارشادی دانسته اند ولی اگر نهی از ترک اولی باشد نیز مانعی ندارد.

برجسته ترین ویژگی های حادثه خلقت انسان به روایت قرآن عبارت اند از: 1- آگاهی از اسماء و حقایق هستی انسان را به مقام خلیفه اللهی و مسجود فرشتگان بودن رساند. 2- بیرون رفتن آدم و همسرش از بهشت به خاطر خوردن از میوه ای بود که هدف خداوند از تحریم آن، آزمودن ایمان و اراده آدم در برابر وسوسه های شیطان و نفس بود. 3- خوردن از درخت ممنوع هم به تعبیر قرآن تنها یک لغزش بود و نه طغیان در برابر خداوند و شکستن حریم عبودیت.

به بیان قرآن، «آگاهی» انسان را به مقام خلیفه اللهی و مسجود فرشتگان بودن رساند و بیرون رفتن آدم و حوا از بهشت به خاطر خوردن از میوه ای بود که هدف خداوند از تحریم آن، آزمودن ایمان آدم بود و خوردن از درخت ممنوع هم تنها یک لغزش بود و نه طغیان. اما داستان خلقت در تورات به صورت کفرآمیزی روایت می شود مانند: نسبت دادن بخل به خداوند ، جهل آدم و حوا از ناپسندی برهنه بودن، تجسم خداوند متعال و جهلش به برخی امور جزئی، توصیف جاهل ماندن به عنوان وضعیت مطلوب خداوند، و... .