برخی معتقدند امام حسین(ع) خود را فدا کرد تا گناهان امت بخشیده شود و اسباب نجات آنان گردد. در مقابل، امت نیز با برپایی مجلس عزا، از امام تشکّر و سپاس گزاری می کنند. این تحلیل با هیچ یک از مبانی دینی سازگار نیست و سبب شده عده ای گمان کنند، هر کس هر اندازه در فساد غوطه ور باشد با گریه بر آن حضرت بخشیده شده و اهل نجات می گردد.

درباره سجین که به بدکاران وعده آن داده شده است دو تفسیر وجود دارد که باهم منافاتی ندارند: 1- به معنى دیوان کل اعمال بدکاران. 2- به معنى زندان عظیمى است براى همه بدکاران، و معلوم است که اینها علت و معلول یکدیگرند، یعنى هنگامى که نامه عمل انسان در دیوان کل اعمال بدکاران قرار گرفت، همان سبب مى شود که او را به پست ترین مقام و قعر دوزخ بکشاند.