«میرزا بهاء» در موضوع روزه (آن هم روزه نوزده روزه، در بهترین موقع سال) از هر جهت برای بندگان خود تخفیف قائل شده است. از جمله مواری که تخفیف کلی در این حکم داده شده است، در مورد شخص مسافر و بیمار و صاحبان مشاغل پر زحمت و حالت حیض و استحاضه و نفاس و عید مبعث و عید تولد و زنان باردار و زنانی که بچه شیر خواره دارند که در این موارد اصلا تکلیفی برای اشخاص فوق وجود ندارد.

«روزه» بهاییان نوزده روز و در ایّام اعدل فصول (از لحاظ مدت) قرار داده شده و از جهت گرما و سرمای هوا نیز رعایت حال بهاییان شده و روزه را ابتدای روز و از طلوع آفتاب قرار داده است، که تقریبا یک ساعت و نیم کمتر از روزه مسلمانان است. همچنین مسافر و مریض و زن باردار و زنی که بچه شیرخوار دارد را معاف کرده است. از نوشته های رؤسای این آئین معلوم می شود که مبطلات روزه فقط خوردن و آشامیدن است و کارهای دیگر از قبیل مقاربت و ... مبطل روزه نیست

«نماز جماعت» دارای آثار ارزنده ایست و در میان مسلمانان، ایجاد الفت می کند و باعث تعمیق آن می گردد. این نماز سند انسجام مسلمانان و تبلور انضباط آنهاست و نمونه ارزنده ای از هماهنگی مسلمانان می باشد .امّا میرزا بهاء در «اقدس» می گوید: «نوشته شده است برای شما اینکه نمازهایتان را به حالت انفرادی بخوانید و برداشته شده است حکم نماز جماعت؛ مگر در نماز میت و خداوند امر کننده و حکیم است». ممکن است برداشتن حکم نماز جماعت با آن همه آثار و برکات به دلیل مخالفت با روح تجدد و یا زندگی اروپائی باشد.

در مسلک بهائیت هر «سال» نوزده ماه و هر ماه نوزده روز دارد. بهاییان در ماه نوزدهم که «العلاء» نام دارد روزه می گیرند و «نوروز» عید فطرشان است. حکم زمان روزه از افکار «سید باب» است. او در «بیان» می گوید: «ذکر کنید خدا را در نوزده روز در آخر هر سال در حالتی که شما روزه گرفته باشید». همچنین «بهاء» در «اقدس» می گوید: «نوشتیم برای شما روزه گرفتن را در ایام معینی و قرار دادیم روز نوروز را عید برای شما ...».