قرآن کریم، تنها کتاب تحریف‌نشده آسمانی است. بسیاری از خاورشناسان کوشیده‌اند با پژوهش در این کتاب آسمانی ضمن آشناشدن با اندیشه‌ها و معارف دینی و مذهبی مسلمانان، راه‌های معارضه و بی‌اهمیت جلوه‌دادن آن را بررسی کنند. البته گروهی نیز با رویکردی منصفانه و بی‌طرفانه به پژوهش پرداخته‌اند و با دریافت حقایق و واقعیات تاریخی به دین اسلام گرویده‌اند...

در طول تاریخ، زنان فرهیخته و وارسته‌ای ظهور کرده‌اند که با در نظرگرفتن محدودیت‌های اجتماعی و عدم امکانات علمی، به‌مقام رفیعی دست یافته‌اند؛ از جمله این بانوان برجسته که به عنوان الگویی کاربردی برای زنان جامعه امروز مطرح است، بانو نصرت بیگم امین، مشهور به «بانوی ایرانی» و «بانو امین» است. او افزون‌بر کمالات معنوی و علمی، از شخصیت استوار و محکمی برخوردار بود و با وجود باورهای نادرست پیشینیان درباره زن که حتی قلم به‌دست گرفتن را سزاوار مردان دانسته، آن را برای زنان عیب و عار تلقی می‌کردند، مرز خرافه‌های باورنما را شکست و تبعیض جنسیتی حاکم بر زمانه را زیر سؤال برد، به‌گونه‌ای که سیدحسن امین، محقق کتاب اعیان‌الشیعه، وجود بانو را از امتیازات منحصربه‌فرد شهر اصفهان دانسته است.

اشاره: / عید قربان / واژه «قربان» / داستان ذبح اسماعيل(ع) / ابراهيم(ع) در قربانگاه‏ / امتحان ديروز و آثار امروز / آزمايش و امتحان‏ / تفاوت امتحان اشخاص‏ / ذبيح اللَّه یا قربانی ابراهیم کیست؟ / آيا ابراهيم(ع) مامور به ذبح فرزند بود؟ / چگونه خواب ابراهيم مى ‏توانست حجت باشد؟ / وسوسه‏ هاى شيطان در روح بزرگ ابراهيم اثر نگذاشت‏ / "حج" يك عبادت مهم انسان ساز / ابراهيم(ع) بنده مؤمن خدا / قربانی از چه کسی پذیرفته است؟ / سخن آخر(فلسفه قربانی حج؟)

قرآن کریم، معجزه جاودانه پیامبر اسلام(ص) است که سخنی تازه برای همه اعصار و نسل‌ها دارد، ولی استخراج مطالب نوآمد آن، نیازمند تدبر و تفکر است و مفسران و قرآن‌پژوهان مسلمان نیز در طول تاریخ، در این‌باره بسیار کوشیده‌اند. ‌در‌این‌میان، نوآوری‌های قرآنی دانشمندان شیعه، برجسته و اثرگذار بوده است. در این نوشتار، هدف آن است تا سهم قرآن‌پژوهان و مفسران شیعه در عصر حاضر بررسی و از روش تحقیق تحلیل تاریخی و تا حدّی میدانی بهره‌گیری شود.

سده 4 و 5 هجری یا «دوران طلایی اسلام»، جزو روزگاران پرفروغ تاریخ فرهنگ و تمدّن اسلامی به‌شمار می‌رود. این دو قرن که دوره «تاریکی» اروپای قرون وسطی است، عصر شکوفایی بی‌رقیب دانش مسلمانان در حوزه‌های گوناگونی از علوم است. در این دوران، سهم عالمان شیعه امامیه در پیدایش و گسترش علوم به‌ویژه پژوهش‎های قرآنی برجسته و مثال‌زدنی است.

برخی حافظان و علمای قرآن، شیعه اهل‌بیت(علیهم السلام) هستند و در ترویج فرهنگ قرآن و رساندن آن به‌دست مسلمانان نقش به‌سزایی ایفا کرده‌اند. امّا متأسفانه می‌شنویم که برخی به دروغ ادعا می‌کنند که شیعه اهل‌بیت بهره‌ای از قرآن ندارند. بی‌تردید، این سخن یاوه‌ای بیش نیست که یا از خباثت گوینده حکایت دارد یا جهل او. اگر بگوییم علمای شیعه اهل‌بیت در طول تاریخ در شمار مسلمانانی قرار دارند که بیش‌ترین توجه را به قرآن مبذول داشته‌اند سخن گزافی نگفته‌ایم. در این مقاله بخشی از این حقیقت بازگو خواهد شد.

بررسی تاریخ علم، از پدیده‌های مبارکی است که ثمرات مختلفی دارد. یکی از ثمرات مهم این نوع از بررسی‌ها، پی‌بردن به نقش مذاهب موجود در یک دین در شکل‌گیری علم موردنظر است. همین‌امر سبب می‌شود تا مذاهب موجود به کمبودها، ضعف‌ها یا قوت‌های خود که بزرگان‌شان در طول تاریخ مطرح کرده‌اند، پی‌ببرند و راه آنان را ادامه دهند. باید گفت: شیعه در پیدایش و گسترش دانش قرائات و مباحث مرتبط با آن نقشی مهمی داشته است که امروزه از آن به‌عنوان «علوم و فنون قرائات» یاد می‌شود. بررسی این دانش در طول تاریخ نشان می‌دهد که میزان توجه بزرگان شیعه به این دانش، به چه میزان بوده است و شبهاتی که در این‌باره مطرح می‌شود تا نقش شیعه را ضعیف نشان دهد، چقدر قابل اعتماد و توجه است.

از ‌‌‌دانش‌های مهم قرآنی و مورد نیاز برای تفسیر قرآن، دانش «مفردات» یا شرح کلمات قرآن مجید است. محققان، نخستین دانش مورد نیاز تفسیر، بعد از آشنایی با قرائت قرآن را دانش مفردات قرآن معرفی کرده‌اند. یکی از ابعاد تفسیر پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع)، اهتمام داشتن ایشان به تفسیر واژه‌های غریب و مهم و عموماً مورد اختلاف مفسران یا واژه‌هایی که دیگر مفسران در تفسیر آن دچار خطا شده‌اند، بوده است. این روایات در معناشناسی واژه‌های قرآن، چنان اهمیتی دارد که تفسیر آیات قرآن بدون مراجعه به این‌روایات، ممکن است به تفسیری نادرست یا ناقص از قرآن بینجامد. ‌به‌همین‌دلیل، مفسران و دانشمندان مسلمان، از نخستین دوره‌های تفسیر و تدوین تفسیر، به تألیف و تدوین در موضوع دانش مفردات قرآن اهتمام داشته‌اند و کتاب‌های فراوانی با عنوان غریب‌القرآن و گاه مفردات قرآن یا عناوین مشابه در این‌باره تألیف کرده‌اند. در ‌این‌میان، دانشمندان و مفسران شیعی، سهم بسزایی در گسترش این دانش داشته‌اند. مقاله حاضر، با استفاده از روش نقلی و توصیف و تحلیل تاریخی، درصدد بررسی و تبیین جایگاه دانشمندان شیعی در پیدایش و تأسیس دانش مفردات قرآن و ‌‌هم‌چنین رشد و تکامل و گسترش این دانش زیربنایی در تفسیر قرآن است.

از نمادهای قرآن‌پژوهی که در حوزه تفسیر نمایان می‌شود، دانش «فقه‌القرآن» است. این دانش، با همت والا و سعی وافر فقهای مفسر شکل گرفت تا بخشی عظیمی از آیات قرآن را که از مهم‌ترین ابعاد کتاب الهی و مربوط به احکام عملی و حقوق اسلامی است، تبیین کنند و آن را به مکلّفان بشناساند. جایگاه و اهمیت این بخش از قرآن‌شناسی، زمانی تجلّی می‌یابد که معلوم شود حرکت عظیم علمی از چه زمان و از کجا آغاز شده و چه‌کسی آن را بنیان نهاده است. ‌‌هم‌چنین روشن شود نقش ائمه‌ شیعه(علیهم السلام) و سهم اصحاب ایشان و دانشمندان و مفسران شیعه در این نهضت علمی چه‌اندازه بوده است. مقاله پیش‌رو، برای تفسیر و تبیین همین مسئله تنظیم شده است.

در لا‌به‌لای برخی پژوهش‌ها اشاره های کوتاهی را نسبت به ارتباط قرآن و فقه شیعه می‌یابیم؛ اما تصویر کاملی از این ارتباط تاکنون ارائه نشده است. لذا گاهی کسانی که نسبت به میزان استحکام فقه امامیه آگاهی کافی ندارند، دچار شک شده‌اند. این وضعیت بر ما واجب می‌کند پرونده پژوهش در‌مورد حقیقت ارتباط قرآن و فقه امامیه و تعیین ابعاد و ویژگی‌های آن را بگشاییم. در این پژوهش، به سراغ خاستگاه‌های آغازین دانش فقه قرآن و تفسیر آیات‌الاحکام خواهیم رفت. پس از این مرحله، ‌به‌صورت مفصل در مورد تبیین نقش امامیه در تأسیس و پیش‌برد دانش فقه قرآن و عمق‌بخشی به آن بحث خواهیم کرد.