در روايات اسلامى تأكيد فراواني درباره «امر به معروف و نهى از منكر» شده است، به طوري كه انجام آن دو، ضامن اجراى تمام فرائض الهى و سبب امنيّت و آبادى و گسترش عدالت مى شود. كسى كه امر به معروف و نهى از منكر كند جانشين خداوند در زمين و جانشين پيامبر است. به وسيله اين دو فريضه بزرگ الهي، بقيّه فرايض برپا مى شود، راه ها امن و امان مى گردد، كسب و كارها حلال مى شود، حقوق مظلومان به آنها مى رسد، زمين ها آباد مى گردد، از دشمنان انتقام گرفته مى شود و كارها رو به راه مى شود.

امام علی(ع) در ارتباط با اولویت انجام واجبات بر تحصیل روزی می فرماید: «خدا روزى شما را تضمين كرده و به انجام واجبات امر فرموده، بنابراين نسبت به واجبات كوشا باشيد». این در حالى است كه بسيارى از مردم وظايف اصلى خود را فراموش کرده اند و گويا تحصيل رزق بر آنان فرض شده، و البته این سخن منافاتی با فعالیت اقتصادى ندارد. آنگاه مى فرمايد: «به نيكى مبادرت ورزيده و از فرارسيدن مرگ بترسيد، زيرا اميدى به بازگشت عمر نيست». از این رو عقل مى گويد نسبت به امور غیر قابل بازگشت سخت گير باشید.