انتصاب آیینی است برای تفویض صلاحیت احراز مناصب کلیسایی به افراد و فقط توسط اسقف، با تقدیس و اعطای روح القدس به شخص مورد نظر انجام می گیرد و شخص قدرت انجام کارهای کلیسایی را می یابد. در اسلام روحانی فقط مبلغ دین است و نمی تواند در تشریع احکام دخالت کند. از آن گذشته انتصاب و برخورداری از پرتو عصمت امری است که روحانی را در جایگاه غیرقابل انتقاد قرار می دهد و با وظیفه مردم مبنی بر نظارت بر روحانی و پرهیز از روحانیان دنیاگرا، منافات دارد.