وى ابوالحسین مهذّب الدین احمد بن منیر بن احمد بن مفلح طرابلسى شامى است. طرابلسى از پيشوايان در ادبيات و از شاعران طراز اوّل است که اشعار زيبايى ازجمله درباره ائمّه(ع)سروده، و به دليل بيان فضايل عترت طاهره در پايتخت امويان مورد حملات و تهمت هاي ناروايي قرار گرفت. وي سال 473 متولّد و سال 548 در حلب وفات نمود.
ابن منير طرابلسى در مدح على(ع) چنين سروده: «والله یغفر للمسیئ إذا تنصّل واعتذر*** إلا لمن جحد الوصی ولاءه ولمن کفر...»؛ (و خداوند شخص گناهکار را مى بخشد اگر دست از گناه بردارد و عذر خواهى کند، مگر کسى که ولايت وصىّ را انکار کند و کسى که کفر ورزد، پس از خدا بترس و...) .
قال ابي عبدالله (عليه السلام)
مَنْ نَظَرَ إِلَى الْکَعْبَةِ لَمْ يَزَلْ تُکْتَبُ لَهُ حَسَنَةٌ، وَتُمْحَى عَنْهُ سَيِّئَةٌ، حَتَّى يَنْصَرِفَ بِبَصَرِهِ عَنْهَا.
هرکس به کعبه نگاه کند پيوسته براى او حسنه نوشته و گناهى از او پاک مى شود تا آن که چشم خود را از کعبه بگرداند.
کافى: 4/240/4