شیخ شمس الدین محفوظ بن وشاح بن محمّد أبومحمّد حلّى اسدى یکى از فقهاى بزرگ بود و در بلنداى علم و ادب قرار داشت. او زعیم دین، مرجع مردم در فتوا و حلّ مشکلات، پناهگاه بیچارگان، فیصله دهنده شکایات، از مشایخ اجازه و روایت کننده از شیخ نجم الدین محقّق حلّى بود .وفات او بین سالهای 680 تا 690 است.
وى چنین سروده است: «اهل بیت(ع) طیّب و طاهر و رکوع کننده و سجده کننده و بزرگ و نجیب هستند. از جمله آنها على ابطحى هاشمى است همان که زیرک، تیز ذهن و داراى لسان فصیح است... اوست امیر معرفى شده در غدیر، و برادر پیامبر(ص) ... و أصلاب پدران وى طاهر و پاک اند و همچنین فرزندان او طاهر و پاکیزه اند ...».
الإمام علىٌّ(عليه السلام)
استَفْرِغْ جُهدَکَ لمَعادِک تُصْلِحْ مَثْواکَ
تمام کوشش خود را براى معاد خويش به کار گير، قرارگاهت درست مى شود
ميزان الحکمه، جلد 1، ص 58